Live Story

Android lover Youngsters:-

Once upon a time a SIM card provider companies was charged for incoming call. The call rate of each call was not affordable at that time. Mobile users were few. Simple text base and little graphic base mobiles were sold. In which sms, games and alarm were there. After a specific time a mobile revolution was done, each and every person have mobile. Due to less price of SIM providers, and affordable price to every one so mobiles were sold. Young Generation allure for these device and also quite acceptable in youngster because of English medium platform. After some language as like Gujarati, Marathi, Bangla, were installed in a device. Generally those operating system had limited feature. When Android mobile operating system is introduced, company had a little phobia for it’s acceptance. But they got the success and mobile device makes a history. Most of youngster Are demand for android base phone in market. On the base of survey result 80% young generation are crazy for android. After that a common question Are arise that What is android? What is special in it? Question have value.Every  mobile are based on it’s operating system as like computers. It charged with mobile device and give a service like sms and alarm. Every operating system have special application which run on those plate form only and share if the platform are same. Android is an operating system for mobile device. It’s application are really unique and creative. It is a fact that anyone attract of it. Generally mobile device are purchased with multi purposed use. As like gaming, reminders, gallery feature etc. Android provide a list of application stand on your demand. It’s internet service and android application center provide to their user a lots of stuff and fun. It is not only entertaining application but also educational oriented program also.

Android design for touch screen mobile device. Google financially backed and later purchased in 2005,Android was unveiled in 2007 along with the founding of the Open Handset Alliance: a consortium of hardware, software, and telecommunication companies devoted to advancing open software and telecommunication companies devoted to advance open standard for mobile device. The first android  power phone was sold in oct.2008. This open source code permissive licensing allows the software to be freely modified distributed by device manufacture wireless carriers and enthusiast developers. Additionally, Android has a large community of developers writing applications ("apps") that extend the functionality of devices, written primarily in a customized version of the Java programming language . Due to lots of facilities given by programming languages the demand are increase day by day.

  

Android mobile’s clarity attract to any one. It’s multitasking facilities are really amazing. Performance wise operating system is tremendous. It is  

Boon device for internet users because of it’s lots of creative applications

I like android as it’s user interface is smooth and simple. I used android for 2 years and it’s software update are quite easy.

                                                                                      -Rohan Raval

                                                                                                                                                (Android User)

Generally mobile customer have lots of choice who purchases android, they have survey for all operating system, now a days sembian operating system is in demand but android have it’s own place in market. Not only youngsters ask for android but office person also takes android phone.

Application is not only dimension which user ask but it’s camera result is different from other phones. We have provide online demo for each and every phone device but for the android no need to describe with depth.

                                                                                      -Vipul Panchmatiya

                                                                                                          (Mobile shop owner)  

Mobile Technologies are developed day by day. Android is the best mobile operating sytem I like it’s camera and zoon feature in the phone. It not a common phone but it’s speed, smooth touch pad, screen resolution and wide range photo qualities make it uncommon. I will purchase for access these feature. It’s batter back is not good as like nokia phone so it’s possible to people refuse it  

                                                                                      Chandresh Rathod

                                                                                                             (Business Man)

A New technical era are going on and hi speed technologies are take place in the real world android is one of them. I like android as it’s music clarity & video performance

I also prefer because it support 3g service and download facilities is not common in other phone. It is really boon for youngster. It’s software support is unique that you can’t share but only feel the touch.

                                                                                                            Amruta Gorecha

                                                                                                            (Journalist)

Quotes Explanation

વધુ પડતી  પ્રશંસા કરતા કરેલો પરિશ્રમ વધારે  યાદ રહે છે.

દરેકના જીવનમાં પ્રશંસા અને પરિશ્રમનો સમય ગાળો માણસને ઘણું બધું શીખવાડી દે છે. ક્યારેક આપણને  કોઈના કોમ્પ્લીમેન્ટ અને કમ્પ્લેઇન વધારે લાગી આવે છે. ત્યારે એમ થાય આપણે ખરેખર આ સમાજ વચ્ચે છીએ. પરંતુ ઘણી વખત એવું  પણ બને કે બને કે કોઈ વ્યક્તિ અપણી પ્રશંસા પાછળ તેની કોઈ લાગણી જોડાયેલી હોય. કોમ્પ્લીમેન્ટની લેતી દેતીનું પ્રમાણ છોકરીઓ તરફ વધારે હોય છે. ઘણી વખત એવું બને છે કે આપણે કોઈના વખાણ કરતા કોઈની પાછળ હેરાન થયા હોય તે વધારે  યાદ રહે છે. અને તેમાંથી મલતી સફળતા કાયમને માટે આપણી મેમરીમાં વગર મેહનતે યાદ રહી જાય છે. શું યાદ રાખવું અને શું જલ્દીથી ભૂલી જવું એ નક્કી નથી થતુંને ત્યારે જ માનસિક તાણનો જન્મ થાય છે.   

કોઈના કોમ્પ્લીમેન્ટ સાથે જીવન જીવવા કરતા  પોતાના કમીટમેન્ટ સાથે જીવવું સારું કારણ  કે  આપણને  ખ્યાલ હોય છે કે આપણે  કોને શું કહ્યું છે.કોઈ પણ પ્રકારની મેહનત ક્યારેય નિષ્ફળ નથી જતી વાત સાચી છે. પણ સાચી દિશામાં કરી હોય તો બહુ  લાંબાગાળે તેનું પરિણામ મળે છે  આપણને ભાગ્યે જ કોઈ એ કહેલા 

સારા વખાણ પુરેપુરા યાદ રહે છે. પણ કોઈ પરિશ્રમ તો કાયમ માટે સમય સહીત યાદ રહી જાય છે. અને ફરી ક્યારેક એ સ્થળ પાસેથી નીકળવાનું થાય ત્યારે આપણને કરેલી પ્રક્રિયા ફરીથી તાજી થાય જાય છે. 

કોઈએ કરેલાવધુ  પડતા વખાણ પાછળ કામ કઢાવવાનું  હશે એવું આપણું લોજીક હોય છે. પણ અપણા પરિશ્રમની જરૂર કોકને પડી છે એવું વિચારવાવાળા  લોકો ખુબ  ઓછા હોય છે બહુ જ સાચું અને સારું શીર્ષક છે કે વધુ પડતી પ્રશંસા કરતા કરેલો પરિશ્રમ વધારે યાદ રહે છે. 

Education

પેલા એસ ફોર સેમેસ્ટર પછી એ ફોર એપલ બી ફોર બોલ...

 

અગાઉનાં સમયમાં શાળાના પ્રથમ દિવસે કોર્સ પેપરની અને  સમગ્ર સત્રની વાત કરવામાં આવતી, પ્રથમ ચેપ્ટર અને પરીક્ષાનું  આયોજન જાહેર કરવામાં  આવતું, નવા નવા મિત્રો સાથે દોસ્તીના ડગલા માંડવામા આવત્તા, આખા વર્ષની અનુક્રમણિકા પ્રથમ અઠવાડિયામાં નક્કી થતી. પણ હવે આ આખા વર્ષની નહિ પણ માત્ર છ  મહિનાની જ ચર્ચા થશે કારણ કે હવે પહેલા ધોરણથી જ સેમેસ્ટર સીસ્ટમ અમલી કરવાનો શૈક્ષણિક તંત્ર એ નિર્ણય લઇ  લીધો  છે. આ પૂર્વે ધોરણ 6 થી 8 માં આ પ્લાન અમલમાં મુકવામાં આવ્યો હતો. પણ નાના ભૂલકા  હવે સેમેસ્ટરમાં ભણશે જેના માટે આખું વર્ષ મેહનત કરવી કે કરાવવી પડતી તે હવે માત્ર છ મહિનામાં કરવાની એટલે હવે પુરા "કોર્ષ સિર્ફ છે. મહીને મેં" હા, પણ ફી તો આખા વર્ષની જ ભરવાની નવા વર્ષની શરૂઆતમાં શૈક્ષણિક વિભાગે પણ કઈક  નવું કરીને આ દિશામાં તૈયારી શરુ કરી દીધી છે. પુસ્તકોની પ્રક્રિયા શરુ થઇ ગઈ છે ત્યારે હવે એવું  લાગે છે કે શિક્ષણ માં સેમેસ્ટર કે સેમેસ્ટરમાં  શિક્ષણ?? વળી, આ સાથે પ્રોજેક્ટ અને એચ ડબલ્યુ તો ખરા જ હવે જે નાના બાળકોને પરીક્ષા માં પણ માંડ  માંડ  મગજ ચાલતો હોય તેને હવે પ્રોજેક્ટ પણ બનાવવાના શિક્ષણને ભાર વગરનું બનાવવા શરુ થયેલો આ પ્રયત્ન કેટલો સફળ થશે એ તો આગામી સમય નક્કી કરશે.            

 અભ્યાસ ક્રમમાં ફેરફારની સાથે છ મહિના બાદ કેટલી રજા આપવામાં આવશે એ સમય તરફ વિચાર કરવામાં આવે છે. આ સાથે નફાનું ધોરણ ઘટાડવામાં આવ્યું છે પણ આ દિશામાં પણ ભ્રષ્ટાચાર ન થાય. અને તેમાં પણ ઘટાડો થાય તો સારું સેમેસ્ટર આવતા એક  તરફ ભાર વિનાનું ભણતર સાકાર થશે પણ આ નવા પ્રયોગની તીવ્રતામાં વધારો થવો જોઈએ. માત્ર શહેરોની શાળામાં નહિ પણ ગામડા  સુધી આ લહેર પોહ્ચવી જોઈએ. શાળાઓ તરફનો આ પ્રયોગ એક નવી દિશામાં પ્રયાણ કરવા જઈ રહ્યો છે. ત્યારે બીજી તરફ કોર્ષની કઠીનતા પણ કઈક નવા ફેરફાર કરવાની તાતી જરૂર છે. અંગ્રેજોના ઈતિહાસની સાથે ભારતીય ક્રાંતિકરોનો ઈતિહાસ પણ ભણાવવામાં આવે તો દરેક સાચા દેશ ભક્તોનો સમય ફરીથી તાજો થાય. આ ઉપરાંત 1 ધોરણથી જ ભારતીય કાયદાનું શિક્ષણ આપવામાં આવે તો દેશની આગામી પેઢીની દશા અને દિશા બદલી શકે છે.સાથે સાથે ટેકનીકલ શિક્ષણના સ્તરને એક  વેગ આપવો જોઈએ. કોલેજ કક્ષાની સેમેસ્ટર સીસ્ટમ શૈક્ષણિક સત્રની ટર્મ બદલવા જઈ રહી છે ત્યારે તે અંગ્રેજી માધ્યમને પણ આ પ્રયોગમાં ઉમેરી શકશે શકશે ખરા?? કોઈ પણ નાના મોટા ફેરફારોની અસર ગુજરાતી માધ્યામને જેટલી જલ્દીથી થાય છે તેટલી અંગ્રેજી માધ્યમને અસર થાય છે ખરા? શિક્ષણની વાત આવે ત્યારે ફરજીયાત અને મરજિયાત વિષયોમાં એક શ્રેણી તૈયાર કરવામાં આવે છે. પરંતુ, નવા બોક્ષમાં નવું જૂની આઈટમ હોય તેમ નવા કવરમાં જુનું શિક્ષણ  વર્તાય છે.સર્જનાત્મકતાને ખીલવે અને બાલ માનસને કંઈક સાચી બાજુ પોરવે એવું શિક્ષણની હવે જરૂર છે કારણ કે ફિલ્મ થકી એક અપીલ તો કરવામાં આવે છે. પણ તેની અસરની તીવ્રતા હજુ ઓછી જણાય છે.

We miss our family during festival.

DIWALI's DIYA 

Festival means to get together and family meeting. Generally we come  home at list before any long days festivals as like Diwali and Navratri. Our family members contact us and ask about time of returning home. But just think can anyone stay outside during festival? Where festival is time of meeting and attains relations. Now a days there are so many medium to connect any one at any corner of the world. Phone calls, e-mails, blogs, and very effective plate form where give a response to many connectives is social media as like facebook through we can talk n watch. In this online communication era, lots of communication devices but still they can’t success to fill utterly emotion in life. It give a virtual touch but can’t make a heart touch.

During Diwali and Navratri in one side there is sound of celebrations and the other side there is  loneliness dessert are automatically created, while we call our relatives specially parents and remote friends. We really missed those moments from which we passed in past. A man connect with online media and talk with their friends, families and relatives but after those disconnection immediately starts loneliness situation. People enjoy the color of celebration or black and white memories are being played by time. These people left their houses for job, new set up and for education. Migrant group who miss their worships, special sweets, atmosphere, and their society touch. Let’s meet some personalities who still enjoy the festival with glimpse of sweet reminiscences of past and smiles with presents.

Gaurav Voriya:

(Engineer)

          Now a days in metro cities youngsters celebrate their festival at  disco clubs, they should enjoy with their families and friends also. I call to my family and feel a unique emotions with this great celebration. It’s a effect of any festival can touch directly or indirectly in our daily life. But a celebration forms are being changed before now. There are many media to express our feeling but face to face appearance makes any event live and memorable. Yes, I defiantly miss some dishes which we make in Diwali. Every migrants miss their “Maa Ki Sabji and Roti.”

Pritesh Patel:-

 (R1. Doctor)

I miss my ‘Annkot’ in our village where everyone meets and exchange their wishes and commitments. Duty is Duty we may mentally any where but physically give attention to our jobs. My service are connected with human’s life where festival moments are always memorable. Yes, I call to my relatives specially parents and friends which I give joy and emotions. The duty part is test our angles but I enjoying with friends and coworkers. We have to manage duty with festival and our celebrations.

Jagruti Jadav.

(House wife)

In every festival climates and colors are change. I also miss my family specially “MAHA PUJA” We worship to god as like maha puja but some things of worship materials are missing in this remote city. I also miss those weather n devotion culture. Diwali is festival of lighting and meeting of societies. I also recall my last events when we mat last time with my family. Each and Every festival gives little bit remembrances. I enjoying Diwali and New year with our friend’s families, make sweet and Share some special event which we passed. Totally energetic weather during Diwali and New year. Every state has it’s own celebration way and worships.

 Savan Patel

(Market Executive)

Festival is the time of happiness and full of emotions. Before any long days festival, a effects are automatically generated in markets. Every where a new weather is feel and it’s give a new energy. This is only time to Share our love and care with our family. I missing the time of shopping which my friends done. Specially we collect money and then buy new fire crackers which we fire at ground. Metro city have it’s own color of celebration which we shown in restaurants, Hotels and highway’s ” DHABA.” This is the only festival which have power to touch anyone’s life weather it is poor or high Class. I miss my parents Specially in this festival but I always trying to reach before celebrations.

Education Story

માત્ર કોલેજોમાં જ નહિ પરંતુ શાળાઓમાં પણ વધ્યું પ્રોજેક્ટનું મહત્વ. 

સર્જનાત્મકતા સાથે સમજાવાતા વિષયો.

  

સતત અને સખત રીતે બદલતા શૈક્ષણિક ક્ષેત્રમા દિન પર દિન નવા નવા પરિવર્તનોથી શિક્ષણ હવે માત્ર સહેલું જ નહિ પણ ભરપુર સર્જનાત્મકતાવાળું પણ બન્યું છે. એટલે હવે એવું કહી શકાય કે "પ્રોજેક્ટ વિથ નોલેજ". અભ્યાસના ક્ષેત્રોમાં પરિવર્તનના પવનોની અસરથી એક નવો બદલાવ આવ્યો છે.પાયાના પ્રકરણોમાં એક નવા દ્રષ્ટિકોણથી જ્ઞાન પીરસવાનો આ પ્રયોગ શરૂઆતમાં તો સ્વીકાર્ય બન્યો છે. પરંતુ,પ્રોજેક્ટની આ પોથી કથામાં સતત પોરવયેલા રેહતા વિદ્યાર્થીને હવે પુસ્તકો વાંચવા એ કામ કંટાળાજનક લાગે છે.એટલે ક્રીએટીવીટીને ક્યારેક પરાણે પણ કરવી પડે છે.તો પ્રોજેક્ટ પાછળ વાલીઓની પણ કડાકૂટ વધતી જાય છે.આ માટે આપવામાં આવતા વિષયોમાં કેટલીક વખત શિક્ષકો પણ અસમંજસમાં પડી જાય છે.પ્રોજેક્ટ પાછળ પાર વિનાના ખર્ચા કરવામાં પણ વિદ્યાર્થીઓ અચકાતા નથી.કારણ કે એક એક માર્ક્સનો સવાલ છે.તો બીજી તરફ નોટીસ બોર્ડ કે એકઝીબીશનમાં પોતાની કૃતિને શ્રેષ્ઠ સાબિત કરવા વિદ્યાર્થીઓ કમર કસે છે.કોલેજકાળનો અનુભવ હવે શાળામાંથી જ આપવામાં આવે છે.હવે એવું ચોક્કસતાથી કહી શકાય.પ્રોજેક્ટ આવતા એક તરફ ઈન્ટરનેટનો વ્યાપ અને ઉપયોગ વધ્યો છે.અને સાથે સાથે વિદ્યાર્થીઓ પોતાની કલ્પનાશક્તિથી પણ વિચારતા થયા છે.દસમાં ધોરણમાં પ્રોજેક્ટનું આગમન થતા કેટલાક વિદ્યાર્થીઓમાં શોખ તો કેટલાક માટે ટાઇમ પાસ બન્યો છે.તો કેટલીક વાર વિદ્યાર્થીઓને કોર્ષમાં છે એટલે ફોર્સ કરવામાં આવે છે.એજયુકેશનના સિલેબસમાં હવે ક્રીએટીવીટીની કોમ્પીટીશન પણ શરુ થઇ છે.તો બીજું બાજુ નવા નવા વિષયોનો ઊંડાણથી અભ્યાસ કરવામાં વિદ્યાર્થીઓ કોઈ પાછી-પાની કરતા નથી."લર્નિગ અ નોલેજ એન્ડ  ક્રીએટીવ અ પ્રોજેક્ટ"નો અભિગમ વિદ્યાર્થીઓમાં ગમ્મત સાથે જ્ઞાન ફેલાવે તેવો બન્યો છે.દસમાં ધોરણમાં આ પ્રોજેક્ટ વાંચવાના વિકલ્પે થોડો ફ્રેશ કરનારો બન્યો છે.કેટલીક શાળાઓ આવા પ્રોજેક્ટનું પ્રદર્શન ગોઠવે છે તો કેટલીક શાળાઓ માર્ક્સ મુકીને પરત કરે છે.દરેક વિષયનાં પ્રોજેક્ટમાં ટોપ થ્રીની હોડ જામે છે. 

માર્ક્સ માટે કરવી પડતી મેહનત હવે હળવી થઇ છે કારણ કે હવે સ્ટુડંટની સર્જ્નાત્માંકના ગુણનું મૂલ્યાંકન  થાય છે.આ માટે અભ્યાસ કર્તા વધુમાં વધુ મેહનત કરે છે અને એક અસરકારકતા સાબિત કરે છે.બનાવેલા દરેક પ્રોજેક્ટ કાયમ લાઇવ રહે તે માટે તેને ખુબ તકેદારીથી સાચવે છે.એટલે થોડી કેર સાથે એક ચોક્કસ માહિતીને શેર કરે છે.ક્યારેક શિક્ષકોની અસમજના લીધે ખોટા આડા અવળા ખર્ચા પણ વધી જાય છે.તો કેટલીક માહિતી કોર્ષમાં આંશિક હોવા છતાં એવા જ વિષયોના પ્રોજેક્ટ આપવામાં આવે છે.મોડેલ બનાવીને મુકેલી માહિતી યાદ રાખવામાં સરળ રહે છે. તે સાથે જ આખું મોડેલ પણ આપ મેળે યાદ આવી જાય છે.આ કરેલી ઇવેન્ટનો ફાઈદો આવનારી એકઝામમાં થાય છે.એટલે હવે કોઈ વાંચનથી બધું યાદ રહે કે ના રહે પણ કરેલા પ્રોજક્ટનું બધું ઇઝીલી યાદ રહી જાય છે. ઇન્ટરનલ માર્કસનો પ્રારંભ થતા પ્રોજેક્ટસના માર્ક્સ લુંટવા એક તક જતી કરતાં નથી. એટલે કે કોઈ પણ ટોપીકનું ટોપ સુધીનું જ્ઞાન એક ફક્ત એક પ્રોજેક્ટ.આ મુદ્દે શિક્ષકો કહે છે કે હવે કોઈ પણ વિદ્યાર્થી નાપાસ ન થઇ શકે કારક હવે પ્રોજેક્ટમાં માર્ક્સ મળે છે અને એવા વિષયો તેને કાયમ કામ આવે છે.અને હવે થોડા વાંચનથી પણ સારા માર્ક્સ લાવી શકાય છે.આ વિષય પર સુર પુરાવતા અધ્યાપકો કહે છે કે પ્રોજેકટથી એક ઇનોવેશન બહાર આવ્યું છે.એજ્યુકેશન એક મોડલમાં એક્ષ્પ્લેન કરવામાં આવે છે.અત્યારે આ બદલાવની અસર સમય જતા જરૂર વર્તાશે.પરંતુ,આ માટે કોઈ શિક્ષકને ટ્રેનીગ અપાઈ નથી.પણ થોડા અપડેટ થતા રેહવું પડશે.આજ દિશામાં પોતાની સેવા આપતા અન્ય લોકોના વિચારો પણ જાણીએ.

ઈન્ટરનેટનો વ્યાપ વધતા હવે માહિતીનું વિશાલ સ્વરૂપ સરળ બન્યું છે.વિદ્યાર્થીઓ નેટ પરથી સીધું જ પોતાની પ્રોજેક્ટ ફાઈલમાં મૂકી શકે છે.એટલે ઓછા મેન્યુઅલ વર્ક સાથે અલોટ ઓફ ક્રીએટીવીટી બહાર આવી છે.કોઈ સબ્જેટના સંદર્ભોને લખી શકાય છે.આ પ્રોજેક્ટ શહેરોની શાળામાં વધુ થાય છે અને તે સાથે અન્ય ગામડાઓમાં પણ થવા જોઈએ.મહાનગરો માંથી શહેરોમાં આવેલો આ કોન્સેપ છે.પ્રોજેક્ટથી એક ક્રાંતિ થઇ છે.કે આજે ત્રણેય વર્ગ સાથે અપડેટ થઇ છે.ટીચર,સ્ટુડંટ અને વાલીઓ. કરેલા કોઈ પણ પ્રોજેક્ટ વેસ્ટ જતા નથી.આ માંધ્યમથી વિદ્યાર્થીઓની એક કાબિલિયત સામે આવી છે.-ફાધર જોસેફ (ઝેવિયસ સ્કુલ)

પ્રોજેક્ટથી એક ચોક્કસ વિષય પર પૂરી માહિતી ભેગી થઇ છે.એક જ વિષયમાં નવો વિકાસ થયો છે.દરેક પ્રોજેક્ટને પ્રદર્શનમાં મુકવામાં આવે છે. અને લોકો આ ક્રીએટીવીટીને નિહાળે છે.ઈન્ટરનેટનો ઉપયોગ સારી અને સાચી દિશામાં થાય તો તે ખરેખર ફાઈદાકારક છે.પ્રોજેક્ટ એટલે કોઈ ટાઇમ બગાડવાનો સવાલ નથી, પણ એક વિષયને વિદ્યાર્થીઓથી શિક્ષણ આપવાની વાત છે.બાકી માર્ક્સ તો તે સીસ્ટમ માંથી મળે જ છે.

આ  સાથે ટીચરોના કોન્સેપ પણ પેલા ક્લીયર હોવા જોઈએ.અને પ્રોજેક્ટ કોઈ એક કોર્ષ માંથી જ આપવામાં આવે છે. મનિષ બુચ.(શ્રી સત્ય સાઇ વિદ્યાલય)

પ્રોજેક્ટની બનાવનારી વ્યક્તિ એ વધારે ને વધારે મેહનત કરવી પડે છે.ઈન્ટરનેટ આવતા બધા વિષયોમાં કન્ટેન્ટ સરખા બની ગયા છે.કારણ કે બધા નેટનો યુઝ એક જ વિષય પર કરે છે જયારે કોઈ પણ વિષયની એક વિવિધતા હોય છે.આ સાથે જ કોઈ પુસ્તકનો રેફરન્સ આપવામાં આવે તો પ્રોજેક્ટ થોડો અલગ બને છે.આ સાથે અન્ય વિષય માટે ટાઇમ મેનેજમેન્ટ  કરવું પડે.અને વિષયોને પ્રાયોરીટી આપવી પડે.હાલના સમયમાં ટીચરોએ સૌથી વધુ અપડેટ થવાની જરૂર છે.ગુલાબબેન. (શિક્ષક)   

  

પ્રોજેક્ટ કરવાનો આનંદ આવે છે ઘણા બધા વિષયોની માહિતી લખવા કરતાં તેને વધારે વાંચવાની મજા આવે છે.પ્રોજેક્ટ હોવા જોઈએ કારણ કે આ વિદ્યાર્થીઓને સંશોધન કરતાં શીખવે છે.બધું એજયુકેશનના કોર્ષમાં કે પાઠ્ય પુસ્તકમાં નથી હોતું. (ઉર્વી-ધો.૧૦ સ્ટુડંટ) 

Foreign

યુવાનોમાં છવાયો ફોરેન લેન્ગવેજ શીખવાનો ક્રેઝ.
મલ્ટીનેશનલ કંપનીમાં ફ્રેંચ અને જર્મન ભાષાની માંગ. 

Language Teaching Via Headphones.

આજના ઓનલાઈન યુગમાં જડપથી બદલાતું કોઈ કલ્ચર હોય તો તે યુવા કલ્ચર છે.જેમાં નવી ટેકનોલોજી,ફેશન,અને કંઈક નવું કરવાનો થનગનાટ પારવિનાનો છે.દેશમાં જયારે શિક્ષણની શરૂઆત હતી ત્યારે લોકો સ્થાનિક ભાષાથી શરુઆત કરતા પણ હાલના જેટ યુગના સમયમાં રેગુલરની ભાષા કરતા નવી ભાષાની માંગ છે.જે મલ્ટીનેશનલ કંપનીઓએ સાબિત કર્યું છે.અપણા ગુજરાતમાં જ હજારો યુવાઓ પોતાની મીઠી ગુજરાતીને સાથે રાખીને જર્મન અને ફ્રેંચ ભાષાની તાલીમ લઇ રહ્યા છે.મોટી મોટી કંપનીઓમાં થતા વિદેશ વ્યવહાર સાથેના વાર્તાલાપમાં શામિલ થવા યુવાનો આ પરદેશની ભાષાને જાણે છે,શીખે છે અને તેની સાથે તેની જ ભાષામાં વધુ ચોક્કસાઈથી વાત કરવા કમર કસે છે.તો આ સાથે બીજો પણ એક વર્ગ છે જે એક સારા ટ્રાંસલેટર થવા મેહનત કરે છે.પરદેશમાં આટો મારવા અને ત્યાં નોકરી કરવા માટે આવી ભાષા શીખે છે.ફોરેન ભાષાની સાથે આપણી ગુજરાતી ભાષાને સાચવનારો અને તેની સુવાસને ફેલાવનારો પણ એક વર્ગ છે.જે ગુજરાતી ભાષાના સાહિત્યને સમજે છે અને બીજાને પણ સમજાવે છે.ફોરેન ભાષાની સાથે આપણી ગુજરાતી ભાષાનો વ્યાપ ઘણો મોટો છે.દર વર્ષે થતા યુવા મહોત્સવમાં ગુજરાતી લોકસંગીતના કાર્યક્રમો પણ થાય છે.બીજી તરફ આવી નવી નવી ભાષાઓના માંધ્યમથી દેશના અનેક યુવાઓને અન્ય ભાષા જાણવાનો મોકો મળ્યો છે તેને નકારી ન શકાય.તે સાથે જ દેશના જ યુવાનોને ફોરેન ભાષા શીખવતી સંસ્થાઓએ રોજગારી પણ આપી છે.ભાષા અને સાહિત્ય તરફનો ક્રેઝ વધતો જાય છે ત્યારે આપણી ગુજરાતી ભાષા પણ હવે ઉપડેટ થતી જાય છે.દરેક ભાષાને પોતાનું વૈવિધ્ય હોય છે એક માહોલ હોય છે.અને દરેક ભાષાની અનેક બોલી હોય છે.આ ડાઈલેકટને શીખી ઈન્ટરેકટ કરવા યુવાનો અંગ્રેજીને બેઝ બનાવી ફ્રેંચ અને જર્મન જેવી ભાષા શીખે છે.તેને લખે છે.સાથે ગુજરાતી તો રાખે જ છે.       

              શાળાકીય જીવનમાં ત્રણ ભાષા સારી રીતે શીખી હોય એટલે આમ તો ક્યાય વાંધો ન આવે.એટલે જરૂર પડ્યે હિન્દી પણ બોલી શકાય.અંગ્રેજીથી ઇમ્પ્રેશન પડી શકાય અને ડીપ્રેશનમાં હોય ત્યારે ગુજરાતી હસાવી પણ જાય.એટલે ત્રણેય ભાષા સીવાઈની ભાષા પર પક્કડ જમાવવા યુવાવર્ગ એક અન્ય લેન્ગવેજ પણ શીખે છે.જેથી તેના ભાષાકીય જ્ઞાનની રેંજ પણ વધી જાય.પોતાની કારકિર્દીની સાથે સાથે કંઈક નવું શીખવા માટે હવે આ ભાષાના કોર્ષ થાય છે.જે સાથે એક અલગ પર્સનાલીટી પણ ઉભી કરે છે.યુવાનોની ભાષામાં કહીએ તો "સાલું ગ્રુપમાં આપણો પણ વટ પડે ને....!!" વિદેશ જવાની પ્રેપેરેશન કરતા ટેસ્ટ આપતા લોકો ભાષાને પણ પ્રાયોરીટી આપે છે.એટલે અલ્ટીમેટલી વિદેશ જવા માટે આપવી પડતી ટેસ્ટમાં ભાષા જ હોય છે ને?? અંગ્રેજી કે અન્ય પણ જર્મન અને ફ્રેચ ભાષા શીખવાનો એક જબરો ક્રેઝ વર્તાઈ છે.જેને ફેસ કરવા કેટલીયે સંસ્થાઓ આ ભાષાની તાલીમ આપે છે. સાથે પર્સનાલીટી ડેવલોપમેન્ટ એન્ડ બિઝનસ મેનેજમેન્ટ જેવા કોર્ષ પણ કરાવે છે.આજે કંપનીઓ પોતાની સાથે એક ટ્રાનસલેટર રાખે છે જેના પગાર પણ તગડા હોય છે.એમાં પણ કોઈ ખ્યાતનામ અને ઉચ્ચ પ્રતિભા ધરાવતી સંસ્થાઓના સર્ટીફીકેટ ખુબ જ માન્યતા ધરાવે છે.આવી કંપનીઓ પોતાના વહીવટ જે તે ભાષામાં લખાવે છે.વંચાવે છે.અને પછી જ પોતાનું ટ્રાનઝેકશન કરે છે.જેથી પછીથી કોઈ ટેન્શન ન થાય.કોઈ પણ ભાષાના પોતાના એક બેઝ હોય છે.તેમ જર્મન અને ફ્રેંચ ભાષામાં પણ અંગ્રેજી એક બેઝ છે.આ સાથે જામનગર જેવા નાણા શહેરોમાં પણ અંગ્રેજી શીખવાનો ક્રેઝ ખુબ વર્તાઈ છે.લોકોએ અંગ્રેજીને એક લીન્ક ભાષા તરીકે સ્વીકારી છે.જેના માધ્યમથી બોલતા વાંચતા અને વ્યવહારમાં મુકતા કોઈ તકલીફ ન પડે.આ સાથે જ મળીયે કેટલાક સકસેસફૂલ લોકોને જે ભાષા પરનું શિક્ષણ આપે છે.

                 ફોરેન લેન્ગવેજની અપેક્ષા આજે મલ્ટીનેશનલ કંપનીઓ રાખે છે અને જે લોકોને આ ભાષા પર પૂરું પ્રભુત્વ હોય તેને પાસે કે વધારેની ડીગ્રી હોય તેવું માનવામાં આવે છે. તેની સાથે સલેરીના ધોરણ પણ અસર કરે છે. રૂટીન લાઇફમાં બધાને બધું આવડે જ છે પણ ચોક્કસતા   અને કારકિર્દીમાં જર્મન,ફ્રેંચ જેવી ભાષા ખુબ ઉપયોગી સાબિત થાય છે.ગ્લોબલાઈઝેશનના લીધે આ ક્રેઝ વર્તાઈ છે.ગુજરાતી ભાષાની સાથે ડેવલોપમેન્ટ ત્યારે જ શક્ય બને જયારે તેને એક આખા સબ્જેક્ટ તરીકે સ્વીકારવામાં આવે.તે સાથે દરેકના કન્ટેન્ટને થોડું સ્ટ્રોંગ બનાવવું પડે.--પ્રવીણભાઈ હીરાણી (જેનેસ્ક્ટ એચ.ઓ ડી.-જામનગર)             

          ગુજરાતી આપણી મુખ્ય ભાષા છે.તે સાથે બીજી પણ ભાષાનું નોલેજ તો હોવું જોઈએ.ફ્રેચ અને જર્મન માટે એવું કહી શકાય કે અંગ્રેજી આવડે તો ફ્રેંચ પણ આવડે. આજે અંગ્રેજી તરફ લોકોની ઇચ્છાઓ વધતી જાય છે.ફ્રેચ અને અંગ્રેજીના વર્ડ એડમાયર કરે એવા છે.સાથે ગુજરાતી વર્ડ પણ એટ્રેક કરે એવા છે.જયારે અંગ્રેજી એક લીન્ક લેન્ગવેજ છે               
-- હિરના મહેતા.(ફેકલ્ટી).

       અંગ્રેજી સાથે ફ્રેંચ શીખવાનો ક્રેઝ વધતો જાય છે.એક નવો કોન્ફીડંસ ક્રીએટ થાય છે.સ્પીચ ખુબ અસર કરે છે. જો ફોરેન જવું હોય તો ભાષા મુખ્ય એલિમેન્ટ છે.-- મિરાજ ચાવડા (સ્ટુડંટ) 

           નવી પેઢીનાં લોકો હવે કોઈ એક જ ભાષા પૂરતા  જ્ઞાનના સીમિત રહ્યા  નથી. તો સામે ગ્લોબલાઈઝેશનના લીધે વિશ્વ એક સમુદાય બની ગયું છે.આજે અમેરિકા કે ઓસ્ટ્રેલીયા જવું કોઈ નવી વાત નથી.ત્યાં કેરિયર બનાવવા ભાષા જરૂરી થઇ ગઈ છે.અને આજે કોલ સેન્ટરમાં પણ આ ભાષાઓની માંગ રહે છે.કોઈ અન્ય લેન્ગવેજ જાણનારાને પ્રથમ પ્રાયોરીટી અપાય છે.

        --મહેન્દ્ર ગોસ્વામી (લેકચરર ઇન એજ્યુકેશનલ કોલેજ)

         

       

Understanding

સાચી સમજણની કસોટી સમસ્યાઓમાં જ થાય... જીવનની  વિકટ પરિસ્થિતિમાં પ્રહાર થતા કટાળા હારને કેટલીકવાર સમજવામાં એટલે વાર લાગે છે કે પરિસ્થિતિ પહાડ બનીને સામે આવે છે,માણસ સમજણથી ઘડાય છે પણ ક્યારેક હિંમતના અભાવે પીડાય છે.સફળતાની સાથે મળતું સુખ જયારે જીવનમાં શાંતિ પાથરે ત્યારે મનનો આનંદ બેવડાય છે.દરેક વ્યક્તિના શાળાકીય જીવનના આભ્યાસમાં સામાન્ય સમજણના બીજ નાની નાની વાર્તાઓથી રોપાય છે.ત્યારે એ જ અંડરસ્ટેનડીંગ સાથે 'ઈગો' સમય જતા આપમેળે રચાઈ જાય છે.પછી શરુ થાય છે ઈગો હટીંગ અને ફિલિંગસ કટિંગનાં દાવપેચ.જ્યાં નાનપણની વાર્તા દ્વારા માલ્દેલી સમજણ વિલીન થાય જાય છે.એક સરસ ક્વોટ છે "understanding is a process to know the depth of knowledge" જ્ઞાનનું ઊંડાણ જાણવા સમજણ એ પગથીયું છે.જયારે ઈગો એ લપસ્યું છે.જીવનમાં વિલન બનતી કન્ડીશનો સામે લડનારા કરતા તેની સાથે રડનારા વધુ હોય છે.

એક સાંધો ત્યાં તેર તૂટે આવી પરિસ્થિતિમાં જ માનવીની સ્તુતિ,સ્ફૂર્તિ  અને મતિની સાચી કસોટી થાય છે.સફળ થવાનો સંકલ્પ કરીને વિકલ્પ શોધવા કરતા સર્કમશ્ટનસીસને સમજવામાં જ પરિસ્થિતિનો તાગ છે. આપણે આવી ચડેલી મુસીબતને ભેટતા નથી ને એટલે જ તેની ઊંડાઈનો ખ્યાલ નથી આવતો.આવું જ સબંધોમાં છે કે જીદ કરીને ઓબ્જેક્શન કરવા કરતા કોઈની વાત નું સાચું એક્સપ્લેનેષન સ્વીકારવું સારું.સાચી દિશામાંથી મળેલી સમજણ આવેલી અડ્ચણનું નિવારણ કરે છે.કોમ્પ્યુટરની ભાષા ન સમજાય તો એક જ મેસેહ સ્ક્રીન પર વારંવાર ઝબક્યા કરે જેમાં માત્રા "ઓકે"નું બટન જ એક ઓપ્શન હોય છે,જીવનનું પન કંઈક આવું જ છે કે એલર્ટ વિના આવતી વિપરીત સ્થિતિને થોડી અંદરથી સમજીને અનુભવના ઊંડાણનો રેફરન્સ લઈને સોલ્વ કરવી પડે છે.જેથી ગમે તેવી પરિસ્થિતિમાં "ઇત'સ ઓકે" સહન ન કરવું પડે.સોનાની ઘડામણમાં દરેક કાન અને સબંધમાં સમજણ ખુબ મહત્વનાં છે.ઘાટ વિનાનું જીવન જીવવા કરતા સમજણની સાદગી વાળું જીવન જીવવું જોઈએ. સ્વાર્થની સપાટી પર બંધાતા સબંધમાં ઈગો અને અસત્યની અશુદ્ધિ થી સારી સમજણને પણ લાંછન લાગે છે.સમજણ એ સત્ય કે માહિતી હોય શકે છે.જેને સર્જનાત્મકતા સાથે પીરસીને જ્ઞાન દર્શાવી શકાય.  

માણસો જયારે અમુક વાત સમજવા અને સ્વીકારવા સહમત નથી થતા ત્યારે જ મુશ્કેલી સામે વ્યક્તિઓ વચ્ચે સમસ્યા આકાર લે છે.અને અનેક પ્રકારના જુઠાણાનો સહારો લેવામાં આવે છે.સમજણથી એક વાઈડનેસ મળે પણ વાઈલ્ડનેસ ન જ મળે.એક નવો વ્યુ મળે અને પરિસ્થિતિની ગંભીરતાનો એક પ્રિવ્યુ મળે.ગણિતનો દાખલો શરુ કરતા પૂર્વે તેને સમજવો પડે કે તેમાં શું માંગયુ છે અને શું આપવાનું છે.તેના પાયાના પરિણામોની સમાજ હોવી જોઈએ.તેના એક પરિણામનો ઉપયોગ બીજા દાખલાના પ્રશ્નમાં કરી શકાય.એક જ દાખલો બીજી ઘણી પેટા રીતે ગણી શકાય.બસ જીવનમાં આવતી વિકટ સ્થીનું પણ કંઈક આવું જ છે.જેને પેલા સમજવી પડે અને યોગ્ય રીત થી ઉકેલવી પડે. સમજણ એ દરિયાનું મોજું નહિ પણ મધ દરિયાની માટી જ્યાં સુધી પોહ્ચવા અથાગ પ્રયત્નો કરવા પડે.                  

The New Eye Sensor T.V.

આંખના પલકારાથી બદલો ટી.વી.ની ચેનલ ને 

હવે ગુગલ રિમાઇન્દર આપશે જે ફેસબુકમાં શેર પણ કરી શકાશે.

ફાસ્ટ લાઈફનો ભાગ બનતી આધુનિક ટેકનોલોજી સફળતાના શિખરો સર કરતી જાય છે ત્યારે વિજ્ઞાનની ફરી એક અનોખી ક્રાંતિ ખુબ જ મેહનત બાદ બહાર આવી છે.નાના મોટા ઘણા સાધનો એ જીવનને ખુબ જ બદલી નાખ્યું છે.જયારે રેડીઓનો જમાનો હતો ત્યારે એવું કેહવાતું  કે "એની પાસે તો રેડીઓ છે રેડીઓ.'' અને જયારે ટેલીવીઝનની શોધ થઇ ત્યારે એક નવી ક્રાંતિનો આરંભ થયો.જેના પાયામાં ચાર્લ્સ ફ્રાન્સીસ જેકલીન અને ફિલો ફ્રાંસ વર્થની મેહનતની સિદ્ધિ છે.એટલે તેનું પરિણામ એટલે આજનું ટી.વી.અમેરિકામાં ૧૯૨૭નાં સમયગાળા દરમિયાન આ બે બંધુઓ એ કસેલી કમર અને આપેલું  આઉટપુટ એ આજનું ટી.વી છે.જોકે આપણા ભારતમાં થોડા જ સમયમાં આ સાધનનો લાભ શરુ થયો. અને ત્યાર બાદ ચેનલોની એક અમર્યાદિત શ્રેણી શરુ થઇ. જેની શરૂઆત માત્ર અપના જ દેશમાં નહિ પણ આખા વિશ્વમાં થઇ હતી.એ સમય ટી.વીની અંદર જ સ્વીચવાળા કલર વિહોણા ટી.વી.આવતા. અને આપણે ત્યાં ૧૫ સપ્ટેમ્બર ૧૯૫૯થી પ્રસારણ સેવા શરુ થઇ એટલે એવું કહી શકાય કે તે દિવસથી અપણા દેશમાં ટી.વી,આવ્યા.ગુજરાતમાં ટી.વી.ની શરૂઆત નડીયાદ ગામથી થઇ.૧૯૭૫ સુધીમાં આખા દેશના માત્ર પાચ જ શહેરોમાં આ સાધનનો ઉપયોગ થતો. આજે અપણા દેશમાં સૌથી વધુ જોવાતું માંધ્યમ એટલે ટી.વી છે.એન્ટેના ટી.વિ થી શ્રી ગણેશથી કરીને આજે આ યાત્રા ડીશ ટી.વી.સુધી અને હજુ પણ એક સ્ટેપ આગળ કહીએ તો તમામ ચેનલોને એચ.ડી. કરવાની આધુનિકતા સુધીની સફર માંથી ટેકનોલોજી પસાર થઇ રહી છે.ત્યારે ટી.વી.રીમોટની ટેકનોલોજીથી આગળ વધીને હવે આંખના પલકારાથી ટી.વી.ની ચેનલ બદલાઈ તો નવાઈ નહિ.આવી ડીજીટલ ક્રાંતિ પેહલા ન હતી.

"હમ હે નયે અંદાજ કયો હો પુરાના." રોજ કંઈક ને કંઈક નવું કરતુ વિજ્ઞાન જ્યારથી માણસના ધ્યાનમાં આવ્યું ત્યારથી માનવ જીવનનું ચિત્ર બદલાવી નાખ્યું છે. થોડી કલ્પના કરીએ તો કે આજે માત્ર એક દિવસ ટેકનોલોજી વિના જીવી શકાય? અરે દિવસ તો ઠીક પણ એક મિનીટ કે કલાક પણ મોબાઈલ બંધ રાખી શકાય એમ નથી.કારણ કે ટેકનોલોજીનું સચોટ દ્રષ્ટાંત તો મોબાઈલ જ છે ને? અને હવે તો મોબાઈલમાં પણ ટી,વી. હવે આ ટી.વી.સેક્શનમાં એલ.સી.ડી.અને એલ.ઈ.ડી.નો એક આખો એરા ચાલે છે.જેને લેવા હવે ફેરા ફરવાની જરૂર નથી. ગામડે પણ એલ.એ.ડી અને એલ.સી.ડી.જોવા મળે.એટલે આખું ચિત્ર આજે જુદું છે સાથે સાથે રીમોટ માટે ઝગડવું પડે એ કારણ પણ મોજુદ છે.પણ હવેથી આ ટી.વિના કમ્પાસ એટલે કે રીમોટમાંથી છુટકારો મળશે.માત્ર આંખ પટપટાવો ચેનલ બદલી જશે.લંડનના એક એન્જીનીઅરએ આવ ટી,વીની શોધની સીરીઝમાં નામ નોંધાવ્યું છે.માત્ર આંખથી ટી.વી.ચાલુ થશે અને બંધ થશે.આ ટી.વી. આઈ કંટ્રોલ ટી.વી. કેહવાઇ છે.આઈ સેન્સર ટેકનોલોજીથી બનેલું આ ટી.વી. ખરેખર રીમોટની માથાકૂટ માંથી મુક્તિ આપશે. ટી.વી.આપની આંખની ગોળાઈ એકયુરેટ કરીને સેવ કરી રાખશે.અને ટેવ પાડશે માત્ર એક પલકારાની.આંખના કાળા ભાગ દ્વારા તેના સેટીંગસ કંટ્રોલ થશે.અને નીચું જોસોતો વોલ્યુમ ફોલ થશે.થોડું વધારે એક જગ્યા એ ધ્યાન કેન્દ્રિત કરશો તો બીજા મેનુ ખુલશે.પણ હવે આ ટી.વી.નું પણ એડમીન પણ બનાવવું પડશે.હા આ ટી.વી.એલ.એ.ડી જ હશે અને પ્લાઝ્માંમાં પણ એવેલેબલ હશે.લંડનમાં થયેલી આ શોધના પરિણામ અપણા દેશમાં પણ થોડા જ વર્ષોમાં આવશે.હવે તે અપણા મલકમાં કેટલું સકસેસ જાય છે તે માટે "વેઈટ  એન્ડ વોચ."

સેન્સર ક્રાંતિની શરૂઆત આપણે ત્યાં એ.ટી.એમના ફિંગર ટચમશીન દ્વારા થઇ હતી.તે પહેલા પણ ટચ સક્રીન્વાલા ફોન તો હતા જ.વધારામાં હવે આઈ સેન્સર ટી.વી.ની શરૂઆત થઇ ચુકી છે.બીજી તરફ વેબની દુનીઅની ચહલ પહલ જોઈએ તો ગુગલ.કોમ દ્વારા રિમાઇડર સેવા શરુ કરવામાં આવી છે.ગુગલના અઈરેને ચંગએ આવી જાહેરાત કરી છે કે હવે આ સર્ચ સાઈટ રિમાઇન્દર આપશે.જે પેજ મિત્રો સાથે શેર કરી શકાશે અને મિત્રોની થોડી વધુ કેર કરી શકાશે.જે આપના મિત્રો ફેસબુક દ્વારા લાઇક પણ કરશે.આવા પર વિનાના આવિષ્કારથી જીવન ઘણું બદલ્યું છે પણ સાથે સાથે કેટલીક આડઅસર પણ પેદા કરી છે.          

કૌભાંડ કથા.
વિશ્વના મોટાદેશની નજર અપણા દેશ પર કેન્દ્રિત થઇ. 

એક પછી એક બહાર આવેલા કૌભાંડની કથાના અધ્યાય અપણા સંસદમાં ચર્ચાય છે અને દેશની તિજોરીને કેટલી ખોટ થઇ છે અને તેના આકડાઓથી આખો ચાર થાય જાય છે ત્યારે આખા વિશ્વમાં આચકો આપનાર આ કૌભાંડોમાં આયોજક અને સહાયકની ચર્ચા માટે એક બીજા પર દોષના ટોપલા ઢોળવામાં આવે છે. કેગના અહેવાલને અસ્વીકારને અપણા શાશક કહે છે કે આ વાતમાં કોઈ તથ્ય નથી અને એવું કોઈ મોટું નુકશાન થયું નથી.તો આવા સમયમાં વિપક્ષો સરકારના ઉચ્ચ હોદ્દેદારોનું રાજીનામું માંગે છે.વર્તમાન સમયે મૌન પર્યાય બનેલા મનમોહન પર ફરી એક વાર આગળી ચિંધવામાં આવે છે ત્યારે નિર્ણય સાથે નિરાકરણ માંગતી દેશની પ્રજાને વાસ્તવિકતા શું છે તે જાણવું છે. બાકી સત્તાના ભક્તોની કોઈ અચત નથી આપણે ત્યાં.સ્પેક્ટ્રમ કૌભાંડ, આદર્શ સોસાઈટી, ભૂ માફિયા રાજ, અને હવે સૌથી મોટું કોલસા કૌભાંડ જેનાથી સરકારના સમુહમાં સૌને ચિંતાનો કાળો દાગ લાગ્યો છે. ફેબ્રુઆરીમાં સ્પેક્ટ્રમ કૌભાંડથી રાજાએ દેશના પૈસાથી રાજ કર્યું.અને દેશની તિજોરીને ખુબ મોટી ખોટ ગઈ. એક તરફ ગરીબી બેરોજગારી અને મોંઘવારી જેવી સમસ્યાઓ વધતી જાય છે ત્યારે આવા કૌભાંડમાં કીચડથી દેશના પૈસાને લાંછન લાગે છે. કૌભાંડ કહાની સાથે જોડાયેલો ભ્રષ્ટાચાર તેના મૂળમાં છે. જેમાં સેનાધ્યક્ષ વી. કે. સિંહેએ વિવાદોના વાવાઝોડા માંથી પસાર થઈને કાયમી વિદાય સહન કરવી પડી.જેમાં તેને ૨.૭ મીલીયનની ઓફર હતી.આ તો પૈસાનો વહીવટ છે જેમાં "જી લાલચયે રહ ના જાયે." ખરેખર યોગ્ય લાઈન છે. આવા નાના મોટા બનાવોથી આવો કોઈ ફેર પડતો નથી પણ દેશના પૈસાનું પાણી થાય છે જેમાં કોઈ બે મત નથી.વધરે ઊંડાણમાં જોઈએ તો ૧૭ માર્ચના દિવસે સંસદમાં પૈસાથી ભરેલા થેલામાંથી કાળકળતી નોટો નીકળતા લોકોની નહિ પણ તંત્રની પણ આંખ ચાર થઇ ગઈ હતી,અને વિપક્ષે આરોપ મુક્યો હતો કે પૈસા આપીને સરકાર બચાવવામાં આવે છે. પણ પૈસા કરતા વાસ્તવિકતા આજે જુદી છે,આવા ખોટના કૌભાંડથી સરકાર અને સમગ્ર પૈસાનું આયોજન શું હતું અને શું સામે આવે છે? ત્યારે સરકાર એવું કહે કે કોઈ ખોટ થઇ નથી તો શું સાચું માની શકાય?. તો બીજી તરફ સત્તા પર રહેલા લોકોને મળતી ક્લીન ચીટથી એવું લાગે કે "દાળમાં કંઈક કાળું છે."
                  
આવા કેસની તપાસ માટે સમિતિ નીમ્ય અને ચર્ચાઓનો સિલસિલો શરુ થાય ત્યારે એક લાઈન જે અહી ખૂન અસર કરે છે તે કે "અબ પછતાયે હોગા ક્યાં જબ ચીડિયા ચૂક ગઈ ખેત."જયારે કોઈ મોટી ઘટના સામે આવે ત્યારે બીજી બાજુ તેના પડઘા સંભળાય છે. આસામની હિંસાથી હજુ પણ આસામ ગરમી અને જ્વાળામાંથી બહાર નથી આવ્યું ત્યારે આ કેગના રીપોટથી દેશનો શાશક વર્ગ હચમચી ગયો છે. તો સામે વિપક્ષો રાજીનામાની માંગ કરે છે જયારે જરૂર આ રન્છોડવાની નથી પણ નિવેડો લાવવાની છે, જેનું કોઈ નામ લેતું નથી અને પોતાના ડીંડકથી સમગ્ર પ્રક્રિયાને ખલેલ પોહ્ચાડે છે.કૌભાંડોના વાષ્ટ વ્યુ વચ્ચે મૌન સરકાર કોઈ અસરકારક નિર્ણય લે તો સારું. અને કૌભાંડોના સડાને જેમ એ.એમ એસની લગામ ખેચીને કંટ્રોલ કર્યા એમ તેને અંકુશમાં લેવાની તાતી જરૂર છે. પણ ઓવરઓલ આસ્પેક્તથી જોઈએ તો સર્વત્ર કોઈ ને કોઈ સમસ્યાથી દેશ આજે ઘેરાયેલો છે. વચનોના મારાથી અને સતત વોટ વોટની અપીલ સંભાળીને દેશવાસીને દરેક યોજના પાચળ કોઈ વોટ ક્રિઅશન હોય તેવું લાગે છે જયારે સાચા સજેશનથી જ સખત આયોજનની આવશયકતા છે.તે પછી કોમન વેલ્થ હોય કે ખાણ કૌભાંડ હોય.અમલી કારણ અને આયોજનના અભાવે આ બધું સહન કરવું પડે છે.સામસામે લડવાના બદલે કોઈ સચોટ યોજનાથી પરિવર્તન થઇ શકે છે.દરેક મૌન પાછળ શું સમજવું એ પણ એક પ્રશ્ન છે.કૌભાંડની કથામાં નવા નવા કૌભાંડ સાથે સંકળાયેલી કેટલીય કંપનીઓ હજુ કાર્યરત છે.જેની સામે આંખ લાલ કરવાની જરૂર છે. પણ અપણા આઉધ્યોગિક વિકાસના લાભ તો દેશને આંશિક વિદેશને વધુ થતા હોય છે કારણ કે સરકારની આવક એટલે ટેક્ષ, કોઈ વીજ બીલ અને કોઈ માલ પરની ડ્યુટી, આવકવેરા વગેરે વગેરે. જેમાં ચોરી થાય જ છે. અને ચોક્કસ સમયના અંતે પકડાય પણ છે. પણ આ દુધના ઉભરા જેવું છે ધીમે ધીમે બધું સૌ સૌની ઠેકાણે ગોઠવાઈ જાય છે.કારણ કે "યે પૈસા બોલતા હે,યે પૈસા બોલતા હે." કંઈક નવી ક્રાંતિ થાય તે માટે સર્વત્ર એક નવી જાગૃતિની જરૂર છે. કોઈ એક દિશામાં જ નહિ પણ બધી રીતે.

ટેકનીકલ અને વિશ્વમાં નામ કરવા માટે દેશમાં અનેક પ્રયાસો થાય પણ કોઈ આ લીગલ ક્ષેત્રમાં આવવા નથી માગતું."રાજકારણમાં થોડું જવાઈ.!!" જયારે કોઈ યુવા લીડર દ્વારા કોઈ પરીવાર્તાની શરૂઆત થશે ત્યારે જ એક નવી દિશામાં દેશની ગતિ થશે. પણ આ પૂર્વે આપણી માટીને થોડી બદલવી પડશે. અન્યથા આવા કૌભાંડની કથા સમયાંતરે ગાવાનો વારો આવશે.
પ્લાનીગથી ચાલ્યું નહિ પણ હવે દોડવું પડશે. કારણ કે હવે તો આપણે વેઇટ એડ વોચથી તો ટેવાઈ ગયા છીએ.       

યે તેરા ઘર યે મેરા ઘર...

ગરીબી નિવારણના પ્રથમ પ્રયાસમાં જ વિવાદ અને રોષના વાદળ..

ઘરનું ઘર બનાવી આપવાની યોજનામાં રાજ્યના દરેક પ્રાંતમાં જામેલી ફોર્મ માટેની ભીડથી એ પુરવાર થાય છે કે રાજ્યનો કેટલો વર્ગ રહેઠાણ ઝંખે છે.એ પણ પાક્કું રહેઠાણ.એટલે એવું સાબિત થયું કે પાક્કા ઘરની અછત છે.ગરીબી નિવારવાના આ પ્રયાસને મિશ્ર પ્રતિસાદ તો મળે છે. પણ હેતુની દ્રષ્ટિ એ મતદારોને માનવાની કોશિશ પણ હોય શકે છે. એક તરફ આસામની આગ ઓલવાઈ નથી, કોલસાના કળણમાં ફસાઈ છે અને ચારે કોરથી દેશના શાશકો પર તણાવના વાદળો બંધાયા છે ત્યારે આ ઘરનું ઘર યોજના સરકારની વાહ વાહ કરશે કે નહિ એ તો સમય બતાવશે.રાજ્યના ગામડાનું ચિત્ર વરસાદના અભાવે બગડ્યું છે ખેડુની હાલત કફોડી બની છે સર્વત્ર ઘાસચારાની અછત સાથે ઘાસવિતરણની સમસ્યા વર્તાઈ છે. વિકાસ યાત્રાનો વાવતા ફરકાવીને વિરોધ થાય છે.કોઈ પણ યોજનાનું અમલીકરણ એ ખુબ મહત્વની બાબત છે.ઘરનું ઘરની યોજના સામે 'હમ ભી કિસી સે કામ નહિ'ની ભાવનાથી પોતાનું પ્રભુત્વ વધરે પાથરવા હાઉસિંગ બોર્ડએ રૂપિયા ૭૦૦ન ભાવે મકાન આપશે આવી જાહેરાત કરી દીધી છે તો સાથે સાથે રાજ્ય સરકારનું કેહવું છે કે આ પ્રયાસ સૌ પ્રથમ અમે લોન્ચ કર્યો હતો જેને કેન્દ્ર સરકારે હાઈ જેક કર્યો છે.મહાનગરો માં આ કામ માટેના શ્રી ગણેશ થઇ ચુક્યા છે.પણ કોંગ્રેસ સરકારનો પ્રોજેક્ટ  કે ૧૦૦ વરની જગ્યામાં લાખ રૂપિયાનું બાંધકામ પ્રજાના પૈસે આપીને "આમ આદમી"ની વસાહાર રચવા કમર કસે છે.ત્યારે એક આવો પણ વિચાર આવે કે અપના દેશમાં વચોટિયાઓનું છૂપું વર્ચસ્વ છે.આ જમીનના ફોર્મ પાછળ ઘર ભાડે આપવાનો બીઝનેસ ન વિકસે તો સારું.આ વર્ષ અપણા માટે આડકતરી રીતે દુષ્કાળનું સાબિત થયું છે.પણ એક પ્રયાસથી સૌરાષ્ટ્રના ગામડાની દશા બદલી શકે છે.નર્મદા કેટલી ઊંચાઈએથી વહે છે તેની એક વહેં આ સુકા પ્રદેશ બાજુ વાળી શકાય છે.પણ અમલમાં મુકેલા આ એજંડા એવો કોઈ આંશિક પ્રતિસાદ મળ્યો નથી. 

એક બાજુ દેશમાં પરિસ્થિતિ વધારેને વધારે વિપરીત બનતી જાય છે ત્યારે બીજી તરફ જગતનો તાત દુખી થતો જાય છે. રાહત કાર્યોની ગાડી શરુ થતી નથી અને વરસાદના આભાવના લીધે બેકારીનું દ્રશ્ય જોવા મળે છે.વિકાસમાં વધારો કરવાની વાત થાય છે ત્યારે સ્થિતિ વધુ ને વધુ વિલન બનતી જાય છે.ઘરના સર્જન સાથે પાણીનો પણ પ્રશ્ન સદાયથી ચર્ચાતો આવ્યો છે.તેની એક યોજના બનાવવાની જરૂર છે.ઘરનું ઘરના રેહવાસીઓની કમર તોડી નાખે એવી મોંઘવારીએ ફરી માહોલને ગરમાવો આપ્યો છે.અને પેટ્રોલમાં ભાવ વધવાના એંધાણ  ના સમાચાર વહે છે. ત્યારે આવી હાલતમાં લાખ રૂપિયાનું રોકાણ પોષાય?રોજ મેહનત કરીને પેટે પાટા બાંધી મહિનાનું આયોજન કરતા લોકો અપણા દેશમાં વધુ છે.અને ક્યાં ખર્ચમાં કપ મુકવો એ કન્ફ્યુઝનમાં એક ઘરનું ઘરથી વધારો થયો છે એવું ચોક્કસતાથી કહી શકાય.ઘરનું ઘરમાં માત્રા ચાર દીવાલથી થોડું ચલાવી લેવાઈ પેટ ભરવાની સામગ્રી તો હોવી જ જોઈએ.ત્યારે ખાદ્ય ચીજ વસ્તુના ભાવ આકશને અડું અડું થાય છે.એક બાજુ કૌભાંડ કથા અને કાંડની કહાનીથી દેશના કરોડો રૂપિયાનો હવામાં જ વહીવટ થઇ જાય છે ત્યારે મોંઘવારીથી પ્રજાના વધુને વધુ ખિસ્સા ખંખેરાય છે.ઘરના ઘરથી દેશની ઝૂપડપટ્ટીઓને કાયમી વિદાય આપવાનો વિચાર ખરો છે. પણ આ વાતાવરણ કંઈક જુદું છે. ખેત આધારિત બધા ચક્રો ઠપ્પ થઇ ગયા છે.આવામાં પોતાનું ઘર પણ માંડ માંડ ચાલે છે. આવામાં ઘરનું ઘર અને હાઉસિંગ બોર્ડના મકાનો કેવી ક્યાં અને શું અસર કરશે તે માટે "વેઇટ એન્ડ વોચ."

ચુંટણી માટેની આ લાંચ છે એવું કહીને આ યોજનાની સામે રોષ વ્યક્ત કરાય છે ત્યારે એવું લાગે છે કે સરકાર પ્રજાની પરિસ્થિતિને પારખી શક્તિ નથી. યોજનાને પ્રજામાં મુકવામાં અત્યારનો સમય યોગ્ય છે એવું લાગે છે.મતદારોને મનાવવાના કામણમાં વિકાસ કેવો અનુભવાઈ છે તેની સાચી અનુભૂતિ પ્રજાને ખબર છે.દેશની દશા બદલે એવી એક યોજનાની તાતી જરૂર છે. બાકી તો હવે શું પીરસશે તે શાશકો તે માટે જસ્ટ વેઇટ...                        

Education A Traditional Box

આધુનિક શિક્ષણ સાથે પાયાનું શિક્ષણ બદલાવો 

Change The Basic Education

ઉચ્ચ ડિગ્રીની સમકક્ષ સર્ટીફીકેટનો ક્રેઝ.

સતત અને સખત વિવાદોના વાવાઝોડામાં માંથી પસાર થતું આપણું  શિક્ષણ  ક્ષેત્રના ઊંડાણ કે ઉપરથી ભલે બદલાવ સર્જાય પણ એક વાત સ્વીકારવી પડે કે હવે આ વિભાગમાંથી મળતું જ્ઞાન એટલે હારબંધ વિષયોની જાણકારી પણ ગુણવત્તામાં ઘટાડો.અનામત, ફી વધારો અને પરિણામોમાં થતા ગોટાળા સમયાંતરે બહાર આવે છે, પણ જે દિશામાં આજે બજાર બદલાઈ છે તે રસ્તે શિક્ષણના વિષયો બદલાતા નથી અને ફરી ફરીને એક જ વાત આવે છે કે આવતા વશે કોર્ષ બદલાશે. પરંતુ પછી બધું "જૈસે થે." આજે દરેક કોર્ષમાં એવા વિષયો છે જેની કોઈ વ્યવહારમાં કોઈ કદર તો ઠીક પણ કોઈ પૂછતું પણ નથી. અને બદલાતા પ્રવાહો પરના સવાલો ઇન્ટરવ્યુમાં પુછાય છે. ઊચા માર્ક વાળા તેજસ્વી વિધાર્થીની લક્ષ તરફની દોડ પુરપાટ વેગે છે પણ જે લોકો આ દિશામાં ખરેખર શીખવા માંગે છે તેની ટકાવારી ઓછી હોવાથી તિરસ્કારનો ભોગ બનવું પડે છે. ગ્રેડ સીસ્ટમ આવતા માર્કોની વિદાય થશે પણ હજુ પણ ટકા અને માર્કની ચર્ચાથી ક્યાંક ખુશી તો ક્યાંક ગમનો અનુભવ વર્તાઈ છે. સરકારી સંસ્થાની સામે સખત પૂર્વ આયોજનથી આગમન કરતી નવી સંસ્થાઓમાં શિક્ષણના નામે વેપલો થઇ છે અને પૂરી પાડવામાં આવતી સવલતોનો ખર્ચ બતાવીને નાણા નીચોવી લેવાઈ છે. આજે શિક્ષણ મોંઘુ અવશ્ય થયું છે સાથે સાથે નવા વિષયોનો પણ સમાવેશ થયો છે. પણ હજુ પણ અંગ્રેજોના  ઇતિહાસની ઝાંખી કરવાના બદલે સમગ્ર મૂળથી લઈને પર્ણો સુધી શા માટે ભાનાવાઈ છે.તે સમજાતું નથી.સાથે દેશના સાચા ક્રાંતિવીરોની માર્યાદિત ચિત્રને વધરે પીરસવાની જરૂર છે. પણ . શું બદલવું અને ક્યારે બદલવું તેની ગતાગમ અપણા પદાધિકારી જો સતત અપડેટ થતા બઝારમાં આવે તો ખબર પડે.હવે સરકારી એટલે ઓછી ફી અને લોલમ લોલ એવું રહ્યું નથી.ખાનગી એટલે શ્રેષ્ઠ એવું પણ હવે કહી ન શકાય. કારણ કે ડે સ્કુલના અભિગમ હેઠળ ચાલતી શાળાઓમાં રજાના દિવસે કાર્ય પ્રવૃતિથી થતો વિરોધ સમયાંતરે બહાર આવે છે.   આધુનિક શિક્ષણની પૂર્વ તૈયારીઓ હવે સ્કુલની ઈતર પ્રવૃતિમાં સમાય છે જેમ કે કોમ્પ્યુતર ક્લાસ, વિજ્ઞાનના પ્રયોગોનું પ્રાયોગિક કાર્ય, અને બીજું ઘણું બધું. દુખની વાત એ છે કે ટેકનોલોજીના ભણતર સાથે સંસ્કૃતિના ઘડતર કોઈ નવી દિશામાં થતું નથી. જે સચવાયેલું છે તે વિસ્તરતું નથી. 

એક તરફ ગુજરાતીભાષાને ને વધારે બોલીને ભાષાને પ્રાધાન્ય આપવાની વાત થાય છે ત્યારે બીજી તરફ અંગ્રેજી શાળાઓ નોંધપાત્ર રીતે વધે છે. જેમાં ગુજરાતી કેવી રીતે શીખવામાં આવે છે તેની સૌને ખબર છે. એક તરફ ઉચ્ચ શિક્ષણના પ્રવેશ દ્વાર સરળ બનાવામાં આવે છે તો બીજી તરફ નાના બાળકોને નાનપણમાં જ ઇન્તાર્વિયું ફેસ કરવું પડે છે. વિષયોના પ્રકરણ ઉપરાંત તેના પ્રયોગો ભણતરની અવધી પૂરી થતા માર્કેટ માટે જુના બની જાય છે. વળી આપણે ત્યાં સ્પોટ્સ કલ્ચરમાં પછાતપણું જોવા મળે છે તો રમત ગમત મહોત્સવમાં આંતર રાષ્ટ્રીય કક્ષા એ ડંકો વગાડીને ઓલ્યામ્પિકમાં પગલા કરી શકાય એવું કોઈ અસરકારક મધ્યામ નથી. મોટા મહા નગરોમાં બિલાડીના ટોપની જેમ ફૂટી નીકળતી કોલેજોને હાઈ લાઈટ કરાય છે પણ ગ્રામ્ય વિસ્તારની શાળામાં લાઈટનો અજવાશ છે કે નહિ તેની કોઈ દરકાર લેતું નથી. મોટા અભ્યાસ ક્રમોની સાથે પાયાના શિક્ષણમાં પણ બદલાવની તાતી જરૂર છે ટેકનોલોજી સર્વ સ્વીકૃત બની છે તો તેના સહારે પણ સંસ્કૃતિને જાળવી શકાય છે વિસ્તરી શકાય છે. આગળ અભ્યાસની રૂપરેખા માટે સેમિનારો થાય છે જયારે પાયાના મૂળ તત્વોના દરિયાને માત્ર કિનારો જ શિખવાઈ છે.મોટી ડીગ્રીના મોંઘા પુસ્તકોમાં કોઈ મોટા છબરડા થતા નથી. પણ બાળકોના ભાવી સાથે ગમ્મત થાય છે. ન પીરસવાનું પ્રકાશિત થઇ જાય છે. ઉત્સવોની ઉજવણીની સાથે આવનારા વિષયોની યાદી જાહેર કરી શકાય. બજારમાં સફળ થયેલાના વિચારોનું આદાન પ્રદાન થઇ શકે. પણ આપણે તો ત્યાં આર્થિક દાનનાં જ તખ્તા છે. પાયો એ ઘડતર છે જયારે ઉચ્ચ અભ્યાસથી સો ટકા વળતર છે જેમાં બધાને રસ છે. પણ હવેના શિક્ષણમાં આધુનિકતા અને મશીનોના જીવન ચક્રો સિવાઈ કોઈ કસ છે ખરા?? ડીગ્રીના ડંકા વગાડવા આમંત્રણ આપતી સંસ્થાઓ નોકરીની રેડ કાર્પેટથી સારા માર્ક વાળા વિધાર્થીઓને બોલાવે છે. એટલે જ ખુબ જ હીટ થયેલી એક ફિલ્મમાં કેહ્યું છે કે કબીલ થવા માટે ભણો સફળતા તો જખ મારીને પાસે આવશે. "વેલ અજ્યુકેતેદ બનો વેલ ટ્રેઇન્દ નહિ." શાળાકીય અભ્યાસ એ કાચો માલ છે જયારે ઉચ્ચ ડીગ્રીએ જ્ઞાનના ઈમારતની ઈંટ છે. એટલે કાચો માલ સારો હોય તો ઈંટથી સારી ઈમારત રચાય. સરકાર માન્ય શાળાઓમાં પણ સારું અંગ્રેજી ભણાવી સાથે સાથે સાચા અક્ષર જ્ઞાન વળી ભાષા લખતા વાંચતા શીખવી શકાય.

પ્રોજેક્ટ અને સેમેસ્ટરની વ્યાખ્યાના સંપૂર્ણપર્ણે અમલ બાદ હવે સિલેબસના સબ્જેટનો વારો છે.બીબાઢાળ "આગલા વર્ષની બાકી"ની જેમ ચાલતી વિષયોની હારમાળા માંથી કેટલાક મોતી હવે પુરેપુરા ઘસી ગયા છે. હાલ નવા નક્કોર ડાઈમંડ જેવા વિષયોનો વિશાળ વ્યાપ છે. જેનો માર્કેટમાં વાર્તાલાપ છે. પણ આપણે તો ત્યાં નવીનીકરણનો કાપ છે. હવે ચેન્જ આવશે તો જ આગામી વિદ્યાર્થીઓના નોલેજની રેંજ બદલાશે.  પાયામાં જ ઈ ટેકનોલોજી અપનાવીને વિચારોને ઓનલાઈન કરી શકાય છે. જેથી ભવિષ્યને તેઓ શાઈન આપી શકે..  

શું સાધન અને સર્વિસની લગામ ખેચાવાથી ગામ બચે ખરા??

એક દિવસમાં પાચ એસ.એમ.એસ અને પંદર દિવસની અવધી કરતા તેના લખાણને અંકુશમાં લેવાની જરૂર.

Information Technology

કોલસા કૌભાંડમાં એક્કા તીન જેવી ઓફરથી એક કૌભાંડમાં બીજા પેટા ત્રણ ક્ષેત્રોન સમાવેશથી વર્તમાન સરકાર પર કાળા વાદળો પૂરતા ઘેરાયા છે.અને ફરી એક વખત મનમોહન ચર્ચામાં છે ત્યારે દેશમાં આસામના તોફાનના વિરોધમાં થયેલી મુંબઈના આઝાદ મેદાનની હિસાથી અગ્નિમાં ઘી હોમાયું હોય એવું લાગે છે. દેશમાં સર્વત્ર આગનો કાળો ધુમાંધો છવાયેલો છે ત્યારે તેનું મૂળ શોધવાના બદલે ડાળખાને કાપવાના પ્રયાસો થાય છે. સરકારે ખોટી અફવા ન ફેલાઈ તે માટે માહિતી સંચારના ઉપકરણોની સર્વિસ પર લાલ આંખ કરી છે. એક દિવસમાં માત્રા પાચ એસ.એમ.એસથી સમગ્ર એસ.એમ.એસ કોમ્યુંનીકેશાનને માર્યાદિત કર્યું છે. અને સાથે સાથે અવધી પણ આપી દીધી છે. મુંબઈની હિંસાની જ્વાળા સમગ્ર દેશમાં ફેલાઈ તો સામે ગુવાહાટીમાં બનેલી  જાહેરમાં છેડતીનો બનાવ પણ કઈ નાનો નથી. એક બાજુ દેશની સુરક્ષાનો સવાલ છે તો બીજી બાજુ દેશના જ કોઈ ઝેરીલા લોકોની અફવાનો ભોગ કોઈ બની રહ્યું છે. આ "કરે કોઈ અને ભરે" કોઈ જેવી સ્થિતિમાં મોબાઈલ પરની એસ.એમ.એસ સેવા પર કાપ મુકવામાં આવ્યો છે. ટેકનીકલ દિશામાં વિકાસની વાત કરનારા એ લોકો આજે કેમ મૌન થઇ ગયા એ ચર્ચાનો મુદ્દો છે. દેશમાં જ કોઈ તકનીકી બદલાવ આવ્યો છે તેનાથી કોઈ અજાણ નથી. માત્ર દેખાતી નહિ પણ અનુભવાતી સર્વિસોમાં હવે લગામ ખેચાવાથી આવો કોઈ ધરખમ બદલાવ આવતો નથી. એ જ પથ્થરમારો આગ અને આવર-જવર પર અલ્પવિરામ મુકાઇ છે.અને પોલીસ કર્મચારી "માજી સત્કેલ" બની જાય છે.આ પૂર્વે પણ વેબ સાઈટ દ્વારા એક આવો પ્રયાસ કરવામાં આવ્યો હતો પણ આંશિક અસર વર્તાઈ. પરંતુ, સમયાંતરે વિવાદમાં કોઈ પણ મોટી ઘટના સાથે ટેકનોલોજીને સાંકળીને વધારે આતુરતા ઉભી કરવામાં આવે છે.કારણ કે આપણે ત્યાં તો જે ચર્ચાઈ તે વધુ જોવાઈ એવી મેન્ટાલીટી બનતી જાય છે.પણ જયારે દંડ જાહેર ત્યારે ગાડી પાટા પર આવે.

સતત અને સખત ટોક ઓફ ધ ટાઉન બનતી ટેકનોલોજીનું ઇતિહાસની દિશામાં વિહંગાવલોકન કરીએ તો આ પૂર્વે પણ એક ટી.આર.આઈ રૂલ્સ અમલમાં મુકવામાં આવ્યો હતો. પચીતી એક દિવસમાં માત્ર ૧૦૦ એસ,એમ એસની છૂટ આપવામાં આવી. અને હવે દિવસના પાંચ મેસેજ એ પણ પંદર દિવસની વેલીડીટી માટે.પ્રત્યક્ષ કે પરોક્ષ રીતે સરકારે પ્રાઇવેટ સેક્ટર પર કંટ્રોલ રાખ્યો છે. પણ આ બાબતની જાહેરાત થી તો એવું લાગે કે ખાનગી કંપનીઓ એ સરકાર સાથેની ક્રિકેટ મેચમાં ચોગ્ગા મારવાના પણ દડો બાઉન્ડ્રી ને ન અડવો જોઈએ. પણ શું આ પાંચ મેસેજથી ફેલાતી અફવાઓની ખોટી માહિતીને રોકી શકાય? શું આ પાંચ એસ.એમ.એસ.થી ખોટી વાત નહિ ફેલાઈ? એટલે આ તો લખાણ પર ધ્યાન આપવાના બદલે કાગળમાં લીમીટ મુકવાની વાત આવી.દરેક પ્રાઇવેટ કે ગવર્મેન્ટ ટેલીફોન કંપનીઓ એટલી તો સજ્જ છે જ કે કોઈના મોબાઈલ પરથી કોને મિસ કોલ કે મેસેજ થાય છે એ જાણી શકાય. હા સમય માંગી એવી કડાકૂટ છે પણ સાવ કચરા જેવું મૂલ્ય ધરાવતી નથી.એટલે થોડું સમય માંગી લે એવું છે પણ સંપૂર્ણ અશક્ય નથી. જે લોકોના કામણ પોલીસે આ ઘટનાના અર્થે પકડ્યા છે એની મોબાઈલ ડીટેઈલ તો શું સમય કયો એ પણ જાની શકાય છે. અને સરકારના આદેશથી કઈ કંપની આ માહિતીને ગુપ્ત રાખે.?સવાલ દેશનો છે પણ સાથે સ્વાર્થ પણ સૌનો છે.ચિંતાતુર બનેલી સરકારમાં ક્યારેક અમલ એટલો ઝડપથી થઇ છે કે કદી વિચાર પણ ન આવે. આ નિર્ણયના અમલીકરણને ખરેખર બીર્દાવો પડે.વાહ મજા આવી. પણ સિક્કાની બીજી બાજુ કેમ અંધારું છે એ સમજાતું નથી.બનાવના પડઘા એવા પડ્યા કે દેલ્હી સુધી તો શ્રાવ્ય બન્યા પણ બોમ મુંબઈમાં ફૂટ્યો અને અખા દેશમાં તેનો આવાજ ગુંજતો રહ્યો. સૌ આસામી લોકો એ વિના વિચારે સ્થળાંતર કર્યું. પણ ભાઈ આપણે ત્યાં કોઈ પણ વસ્તુનું એક્શન રિપ્લે થાય છે ખરા? રીપીટ ટેલીકાસ્ટ તો બહુ થાય છે.ટેકનોલોજીને સાચી દિશામાં રણ કરાવવાની જરૂર છે. લીમીટ આપમેળે નક્કી બની જશે. શું લોભામણી જાહેરાતો સાથે આપણે નથી સમજી જતા? વાત શિર ઉચું કરવાની નહિ પણ સમજીને સ્થિર થવાની પણ છે.

મોબાઈલ  ક્ષેત્રે આવેલી ક્રાંતિના સૌ અનુભવી છે તો સાથે સાથે અપડેટ થતા પણ શીખવું જોઈએ. દરેક પરિસ્થિતિમાં રણછોડ થવા કરતા રણને ટેકનોલોજીની મદદથી સુગંધિત કણ જરૂરથી બનાવી શકાય. એ પણ પુરતી સુરક્ષા સાથે.અફવાઓની આંધી માટે લખાણ પર જ દ્રષ્ટિ માંડવાની જરૂર છે. કોઈ એવી કડક સ્કીમ આપવા કરતા કદેસરની કાર્યવાહી સો ટકા રંગ લાવે છે. વાતને સમજવા છે નહિ કે સ્વાર્થ ખાતર લોકોમાં ભીતિ ફેલાવવાની. આજ વાત સૌ કોઈ એ મનમાં ઉતારવા જેવી છે પણ પગલા માટે બંને  ક્ષેત્રોની સમાજ સલાહ અનિવાર્ય છે. બાકી ટેકનોલોજી તો વપરાતી જ હતી પણ સ્વરૂપ જુદું હતું અને ખોટી વાતો નહીવત હતી. 

Independence Day Special

આઝાદીના ૬૫ વર્ષ પછી પણ એક ક્રાંતિની જરૂરિયાત.

દેશને હજુ પણ કેટલાક તત્વોમાંથી મુક્તિ જોઈએ છે 

રાષ્ટ્રીય સ્તરની એક રાષ્ટ્રપતિની ચૂટણી પછી હાશકારો અનુભવાયો છે કે હવે ઘીના ઠામમાં ઘી પડી ગયું અને સોનિયાજીની કૃપાથી પ્રણવદાદા રાષ્ટ્રપતિની ગાદીએ બિરાજમાન થયા.દેશના નાણાકીય કારોબાર માંથી મુક્ત થઈને જાહોજલાલીના દરબારમાં કદમ માંડ્યા.એટલે હવે જયારે આગામી આઝાદીનું પર્વ નજીક આવી રહ્યું છે ત્યારે બુલેટ પ્રુફ કાચની પાછળ પ્રણવદાનું મુખ સ્મિત સાથે જોવા મળશે.ગુલામીનો આકરો સમય વેઠયા પછી મળેલી આઝાદીના મૂળમાં કેટલાય નામી અનામી ક્રાંતિવીરોનું બલિદાન છે અને આ જ દિવસે આપણે તથા અપણા નામાંકિત લોકોને દેશના ગીત સાથે દેશનું વિચારવાની ટેવ પડી ગઈ છે.દેશની સુરક્ષા એજન્સીઓની તાકાતનો ખ્યાલ આપણે થોડો વધારે પડતો છે. રક્ષક ટુકડીઓની કાર્યવાહીને સલામ કરવાનું આ એક જ પર્વ છે એવું નથી.દેશના સાચા સપુતોને તો કાયમ યાદ કરી શકાય અને હમેશા દરેક કર્યા સાથે દેશનું ભાવી વિચારી શકાય.આઝાદીનું આવરણ આપણે આજે અનુભવીએ છીએ ત્યારે બીજી તરફ એ સવાલ થાય છે કે શું ખરેખર આપણે અમુક મુદ્દે આઝાદી મળી છે ખરા?? માનસિક-શારીરિક ગુલામીમાંથી મુક્તિની અવસ્થા પ્રાપ્ત થયા પછી પણ આજે દેશમાં કંઈક ખૂટતું હોય લાગે છે. યુવાનોથી છલકાતો દેશ આજે યુવા નેતૃત્વ ઝંખે છે એ પણ સાચી દિશામાં બદલાવની સાથે.દેશમાં કેટલીક છૂટછાટની સામે કાઈદાઓનો ભય ઓછો થતો જાય છે.વર્તમાન સમયે ઘણા બધા એવા વિષયો છે જેમાંથી    વાસ્તવમાં સ્વતંત્રતા મેળવવાની બાકી છે. ગરીબી, મોંઘવારી, આતંકવાદ, નકસલવાદ, ભ્રષ્ટાચાર, રોગચાળો,અન્યાય, સામે આઝાદીના જંગ કરતા પણ મોટા યુદ્ધની જરૂર છે જેમાં દેશવાસીઓની એકતાનો આવાજ જ સૌથી મોટું હથિયાર છે.  

દેશમાં જયારે સ્વતંત્રાના સંગ્રામનો અંત આવ્યો ત્યારે તેની અસર સર્વત્ર બની ન હતી. ધીમે ધીમે બધું શાંત પડતું ગયું અને દરેક પ્રાંતનું એક અલગ અસ્તિત્વ રચાતું ગયું.દેશમાં ગરીબી ત્યારે પણ હતી અને આજે પણ છે પરંતુ તફાવત એટલો જ છે કે ત્યારે મુક્તિ માટે ગુલામ પ્રજા ગરીબ હતી. જયારે આજે ગરીબીનું સ્વરૂપ થોડું બદલાયું છે પણ ગરીબોતો છે જ. આ બાબતને થોડી વધુ એન્લાર્જ કરીએ તો ભૂખમરાના ગુલામનો હજુ પણ એક વર્ગ છે. સમયની સાથે ઘણું બધું બદલાયું જીવન શૈલીથી લઈને જાહેર એકમો સુધી. પણ જે ક્રાંતિનો પવન ફૂકાવો જોઈએ તેની લહેરકી પણ આવતી નથી,આપણે વિશ્વ સ્તરની ટેકનોલોજીની સાથે કદમતાલ કરતા થયા છતાં છાની રીતે ઘર કરી ગયો ભ્રષ્ટાચાર. દેશમાં આજે બદલાવની અસર વ્યાપક થઇ છે જેમાં વ્યાપાર ક્ષેત્ર, ટેકનોલોજી વિભાગ, રાજનીતિ, અને સંદેશ માધ્યમો.પણ જે પાણીની જેમ વહી ગયું એ અપનો ભારતીય રૂપિયો. દેશના ઉચ્ચ કારીગરો તથા કલાકારો એક બ્રાંડ સાથે કનેક્ટ થાય જે ઘણી સારી વાત છે પણ અમુક અંશે આ કારીગરોનું પણ શોષણ થયું છે. પણ પેટનું પોષણ કરવા કંઈક તો કરવું પડે ને??. ભારત દેશ આજે વિશાવનું સૌથી મોટું બજાર  છે. ખુબ વિશાલ ગ્રાહક વર્ગ છે પણ સાથે સાથે ક્યાંક છેતરામણીનું પણ માર્કેટ છે. ખરેખર એક અસરકારક પરિવર્તનના પાણીની છાલક જો રાષ્ટ્રના દરેક ખૂણે પોહચી જાય ને ભારતની મુશ્કેલી હળવી થઇ જાય.દરેક દેશમાં શિક્ષણથી પાયાના પરિવર્તનની શરૂઆત થાય છે અપણા રાષ્ટ્રનું શૈક્ષણિક સ્તર નોંધપાત્ર રીતે ઉપરની સપાટીએ પોહ્ચ્યું છે પણ બીજી તરફ શિક્ષિત બેરોજગારોની સંખ્યા ચિંતા જન્માવે છે.આઝાદી મળી ત્યારે થોડા વર્ષોમાં આપણે રાજકીય રીતે પગભર થયા. અપણા નિયમો અને પ્રક્રિયાઓ અમલમાં આવ્યા ને દેશને સૌથી શ્રેષ્ઠ લોકશાહીનું બિરુદ મળ્યું. મળેલી સ્વતંત્રતાને આપણે કેટલીક કેટેગરીમાં વિભાજીત કરી.ધાર્મિક, સામાજિક, સંસ્કૃતિક, વ્યક્તિગત રીતે કહેવાઈ એવી વાણી, અભિવ્યક્તિ ઉજવણીની વગેરે વગેરે. પણ શું સમાજની સ્ત્રીઓ ને આ આઝાદીની આબોહવામાં શ્વાસ લેવાની તક મળી છે.??  કેટલીક પંચાયતોએ તો વગર વિચાર્યે મહિલાઓને નિયમોની કેદમાં જકડી લીધી છે. ખેતી પ્રધાન દેશમાં એગ્રીકલ્ચર ક્ષેત્રે ઘણો વિકાસ થયો છે. આજનો ખેડું વિવિધ ટેકનીકથી ખેતી કરે છે.રાષ્ટ્રની ભૂમિને હરિયાળી રાખે છે. રસપ્રદ ને રોમાંચક ઉજવણી પણ આપણે ત્યાં થાય છે.સૌથી વધારે સંસ્કૃતિક વૈવિધ્ય અપણા દેશમાં જોવા મળે છે.અને આધ્યાત્મિકતાથી રાષ્ટ્રને એક યુનિક ઓળખ મળી છે એવું કેહવામાં કઈ ખોટું નથી. ચેન્જની સાથે સચવાતી પ્રનાલીઓની રેન્જ અપણા દેશમાં વધુ નજરે ચડે છે.પણ રાજ્યમાં થતી જીવલેણ પ્રવૃત્તિ અને બહારના હુમલાઓ એક લાંછન લગાડે છે.

આજ દેશ એક મહાસતા તરફ આગળ વધી રહ્યો છે ત્યારે સિક્કાની બીજી તરફ કૃષ્ણ ભુમ્મીમાં જ દેશવાસીઓને પરેશાન કરતા દુર્યોધન વધી રહ્યા છે.મળેલી સ્વતંત્રતાનું સાતત્ય જાળવવું જોઈએ અને સર્વત્ર તેની લહેર વહેવી જોઈએ. પ્રાકૃતિક સૌન્દર્યનો વિનાશ નહિ પણ સદુપયોગ થવો જોઈએ. યુવાનોની કાર્યશમતા દેશને એક નવી દિશા અપાવી શકે છે. માટે યુવાનોને વિકૃત ન થાય અને દેશની દશા બદલવામાં વધારે જાગૃત થાય તે જરૂરી છે.ગાંધીજી, સરદાર પટેલ, શિવાજી, ગોપાલકૃષ્ણ ગોખલે ના વિચારો યુવા હૈયાઓમાં જીવિત રેહશે તો તે વર્ષો વર્ષો વર્ષ શુધી ટકશે. હા જરૂર પડ્યે સુભાષચંદ્રને પણ યાદ કરી શકાય અને ભગત સિંહના વિચારોને પણ અમલ માં લાવી શકાય.                          

મેળો એટલે....

ઉપાસના સાથે આનંદથી ઉજવાતું પર્વ..

શ્રાવણ માસ એટલે  તહેવારોના દિવસો સામાજિક તેમજ ધાર્મિક વ્યવહારોના દિવસો. દર વર્ષે આવતો આરાધનાનો અવસર અને આ વર્ષે તો એકથી વધારે ધર્મોમાં સાધનાનો સમયગાળો સાથે જ શરુ થયો છે.શ્રાવણ માસ કે અન્ય પર્વની સાથે મેળાનો  આનંદ એક અભિન્ન રીતે સંકડાયેલો છે. અપના દેશમાં અનેક નાના મોટા મેળાની ઉજવણી સમયાંતરે જોવા મળે છે. જેમાં કોઈ ધાર્મિક કથા કે સામાજિક પ્રથા જોડાયેલી હોય છે પરંતુ, મોંઘવારીના આ સમયે આર્થિક વ્યસ્થા થોડી ખોરવાઈ છે. પણ ક્યાય આનંદની ઉણપ જણાતી નથી.મેળો એટલે માત્ર ચકડોળ,જાદુના ખેલ અને અવનવા કરતબ જ નહિ પણ એક માનવ મેહેરામણ દ્વારા ઉજવાવતી એક અનોખી સંસ્કૃતિ. જેની વ્યાપકતા સમગ્ર દેશમાં જોવા મળે છે.આપણા સૌરાષ્ટ્ર મેળાનું એક આગવું મહત્વ જોવા મળે છે અને નવીનતા સાથે સચવાતું સાતત્ય એટલે મેળો.મેળાના આ પ્રસંગ સાથે આજીવિકા મેળવનારો એક વર્ગ પણ છે જે આના થકીપોતાનું પેટીયું રડે છે. મેદાને કેન્દ્ર સ્થાને રાખીને ઘણું બધું લખી ને ગવાઈ ચુક્યું છે જેનો સંદર્ભ અપના ગુજરાતી સાહિત્યમાં છે જ.રોશનીની ઝાકમજોળ સાથે અવનવા સંગીતનો ધ્વનીનો એક માહોલ આપને ત્યાં હોય છે.મેળાને પણ ચોક્કસ નામ આપવામાં આવ્યા છે.જેમ કે તરણેતરનો મેળો, આઠમનો મેળો,પુશ્કરનો મેળો, કુંભ મેળો વગેરે વગેરે. આ ગતિશીલ  યુગમાં બધું વિસ્તરતું જાય છે ત્યારે આ મેળો પણ તેમાંથી બાકાત નથી. અને એક અંગ્રેજી ઢાંચામાં ઢળતો જાય છે. કોર્પોરેટ,આઈ.ટી, વિજ્ઞાન યાંત્રિક સાધનોનું સંગમ સ્થાન એટલે મેળો.આજ વસ્તુને થોડું મોર્ડન શબ્દોમાં વ્યાખ્યાયિત કરીએ તો આઈ.ટી,ફેર, મશીન ફેર, કોર્પોરેટ ફેર, સાઈન્સ ફેર જેમાં ક્યાય ફેર ચડે એવું નથી હોતું પણ અપણી કલ્પનાને ફેરવી નાખે એવું ઘણું બધું હોય છે.એ પણ પ્રાઈસ સ્ટીકર સાથે.

મેળાની કોઈ એવી સંપૂર્ણ વ્યાખ્યા નથી પણ બીજી તરફ જોયે તો જેટલી બોલી છે એટલી વ્યાખ્યા છે.અન્ય ધર્મ- સંપ્રદાયો પર ઝલક કરીએ તો મુસ્લિમ સમાજમાં ઈદ એટલે માંથી આપવામાં આવતી શુભકામનાઓ. સ્નેહી પરિવારજનો સાથનો ફેમીલી ફેર(મેળો) વિથ ફીલિંગ્સ. એટલે જ કદાચ લખાયું હશે કે "મેળે મેળવનાર મેળો"અને જ્યાં મનનો મેળ પડી જાય એ તો આનંદનો મેળો.મન મળી જાય એની મેળે મેળામાં.આ પ્રિયજન કોઈ અન્ય વ્યક્તિ હોય એ જરૂરી નથી. શિવભક્તિની આત્માની સામે પરમાત્માની અનુભૂતિ એટલે મહાશિવરાત્રીનો મેળો.જે વાસ્તવમાં શિવ પાર્વતીના લગ્ન છે એટલે મેરેજ સેલિબ્રેશન ફેર નહિ. ખ્રિસ્તી ધર્મમાં ન્યુ  યર ડે એટલે સમગ્ર વિશ્વમાં ઉજવાતો મેળો જેની ઉજવણી દરેક દેશમાં જુદી જુદી હોય છે,સંપ્રદાયો પણ આપણે  ત્યાં ઘણા છે જેની ઉજાણી અલગ અલગ છે. પણ બંને મુદ્દામાં લોકોના ઉત્સાહની તીવ્રતા એક સરખી જ હોય છે. સાધુ બાવાઓનું મહામિલન અર્થાત  કુંભમેળો. જેનું સ્થાન આજ વર્ષોથી અચલ છે નાસિક, ઉજ્જૈન, અલ્લાહબાદ, અને હરિદ્વાર. વાડી આપને ત્યાં જ્ઞાતિ-જાતિના સંમેલનો હોય તેવા તો પાર વિનાના મેળા છે.મેળો એટલે ગમ્મત સાથેની સાહસ કથા.મેળાની રાઇડસ માત્ર આપણા પુરતી જ સીમિત નથી. વિશ્વમાં લંડન,અને સિંગાપોર જેવા દેશમાં પણ ઘણી સારી રાઇડસ છે. બસ તફાવત એટલો જ છે કે આપણે ત્યાં ચકડોળ ડીઝલનાં લીટરથી ચાલે છે જયારે ત્યાં બધું કોમ્પુટરથી ચાલે છે. આપણા મેળા સેફ છે ખરા પણ જરા પણ સાઈલંટ  નથી. 

આધુનિકતા સાથે કેટલેક અંશે બદલાતી અપણી સંસ્કૃતિ ધીમે ધીમે અપડેટ થતી જાય છે. છતાં આપણે ત્યાં લારી કે રોડ સાઈડ રેસ્ટોરાં કલ્ચર જરા પણ બદલાતા નથી. જ્યાં સ્વછતાંના નામે મીંડું અને ગુણવત્તામાં ખુબ મોટું  છીંડું છે. થોડું વધારે અવલોકન કરીએ તો ખાણી પીણીની બીજી અન્ય સુગંધ  પણ  આપણા નાકને કોકટેલનો સ્વાદ આપે છે. જેનો  નીવેડો  લાવવાની તાતી જરૂર છે.તો સલામતી ના સાધનો ક્યાંય નજરે ચડતા નથી.ને સંરક્ષણ માટે કોઈ બેલ્ટ પણ બાંધતું  નથી. એ પેહલા આવા પટ્ટાઓ હોય છે ખરા? આ એક ઉજાણી ની મજા કોઈ ની સજા ન બને ને તે આનદનો તાપ કોઈ સંતાપમાં ન ફેરવાય તેનું ધ્યાન રાખવાની  જવાબદારી જેટલી કોઈ તંત્રની તેટલી જ  આપણી પણ છે.