કોરોના વોરિયર્સ, યોદ્ધા બની મેદાને પડતા મારા માતા-પિતા
અત્યાર સુધીમાં અનેક કોરોના વોરિયર્સની અનેક કહાની પ્રકાશમાં આવી ચૂકી છે. કોઈ ગર્ભવતી મહિલા ફરજ અદા કરે છે તો કોઈ પોલીસકર્મી પિતા બન્યા હોવા છતાં સંતાનના સ્પર્શનો અભાવ અનુભવે છે. કોઈ હોસ્પિટલમાં દર્દીની સારવાર કરવા ગયેલી દીકરીની ચિંતા કરે છે તો કોઈ દીકરી એના તબીબ મમ્મીની કાયમ ઘરમાં બેસીને રાહ જુવે છે. પરિવારના કોઈ મહિલા કે પુરૂષ જ્યારે આવી આફત આવે ત્યારે ઈમરજન્સી ડ્યૂટીમાં જંગમાં સિપાઈ તહેનાત હોય એમ ફરજ નિભાવતા હોય છે. પણ જ્યારે માતા-પિતા બંને ઈમરજન્સી ડ્યૂટીમાં હોય ત્યારે બંનેને ઘર અને સંતાનની ચિંતા થાય છે. પણ મને ગર્વ છે કે, આ મહામારીની લડાઈમાં મારા પિતા અને માતા બંને કોરોના વોરિયર્સની ટીમમાં રહીને લોકોનાં જીવ બચાવી રહ્યા છે. મારા મમ્મી સૌરાષ્ટ્રની સૌથી મોટી સિવિલ હોસ્પિટલ ગુરૂ ગોવિંદસિંહ હોસ્પિટલમાં નર્સ છે. કોરોના સ્પેશ્યલ યુનિટમાં તે ફરજ અદા કરે છે. એક તરફ તંત્ર લોકોને ઘરમાંથી બહાર નીકળવાની ના પાડે છે એવામાં મમ્મી એમની વચ્ચે જઈને એમના સંપર્કમાં આવીને સેવા કરે છે. હું ગર્વ અનુભવું છું કે, આવી આફત વચ્ચે તે પોતાના પરિવારને મૂકીને લોકસેવા થકી દર્દીઓને સ્વસ્થ કરવા જીવ જોખમમાં મૂકી કામ છે. જ્યારે મારા પિતા કોર્પોરેશનના કર્મચારી છે. તેઓ ક્વોરેન્ટાઈન સેન્ટર સમરસ હોસ્ટેલ જામનગરમાં ડ્યૂટી કરે છે. દરરોજ અહીં આવતા લોકોને એન્ટ્રી રાખવાની એ પણ પોતાની જાતને જોખમમાં મૂકીને. આ બંને મારી દ્રષ્ટિએ એક યોદ્ધાથી કમ નથી. આ પહેલા મારા પપ્પાએ રાશન વિતરણ કીટ આપતી ટીમ સાથે કામ કર્યું હતું. જ્યાં સોશિયલ ડિસ્ટન્સિંગ શું છે એની ખબર નથી એવા વિસ્તારમાં જઈને લોકોની વચ્ચે રહીને એમને એક ટંકના ભોજનની સામગ્રી આપી છે. હવે લોકોના માથે તો લખ્યું નથી હોતું કે, તે નેગેટિવ છે કે પોઝિટિવ.
આ સિવાય પણ પપ્પા જ્યારે ફાયર શાખામાં હતા ત્યારે કુદરતી કેટલીય આફતમાં લોકોના જીવ બચાવ્યા છે. માનવનિર્મિત કેટલીક અસાધારણ ઘટનામાં જ્યાં લોકોનું દિમાંગ કામ કરવાનું બંધ કરે દે એવા કપરા સંજોગોમાં સતત જાગૃત મને એમને કામ કર્યું છે. આ એ સમયની વાત છે જ્યારે ટેકનોલોજી આટલી આધુનિક ન હતી. જામનગરના લાખોટા તળાવમાં કોઈએ આત્મહત્યાની છલાંગ લગાવી છે એવા વાવડ મળતા ત્યારે કોઈ ઑક્સિનજન કિટ કે સ્વિમસુટ ન હતા. જાત મહેનતે તરીને એમના મૃતદેહને પીઠ પર ઊઠાવીને કામ કર્યું છે. પણ જ્યારે આ મહામારીની વાત છે ત્યારે જ્યાં લોકો હાથ મિલાવવાથી ડરે છે અને સંપર્કમાં જતા ફફડે છે એવામાં મમ્મી કોઈ પ્રકારના ડર વગર સર્વિસ ટુ મેન ઈઝ સર્વિસ ટુ ગોડનું સુત્ર સાર્થક પુરવાર કરે છે. મને બંનેની ચિંતા કરતા પહેલા ગર્વ છે કે, તેઓ આવી મહામારીમાં ખરા અર્થમાં ઘર-પરિવાર કરતા ફરજને પ્રાથમિકતા આપીને એક સેવાભાવી કાર્ય કરી રહ્યા છે. આ ઉપરાંત જે લોકો આકરા તાપમાં ઊભા રહીને લોકોને ઘરે રહેવા સમજાવે છે અને માસ્ક પહેરવા અપીલ કરે છે એ તો ખરા લડાયક છે જ. પણ જ્યારે એક સેનાપતિ એમની ટુકડી વિશે વિચારીને યુદ્ધમાં નિર્ણાયક ભૂમિકા ભજવે છે. એમ મારા મમ્મી-પપ્પા એ ટીમનો એક ભાગ હોવા છતા એક જવાબદાર યોદ્ધાની જેમ ફરજ અદા કરે છે. ગર્વ સાથે કહું છું કે, આ મારા પેરેન્ટસ છે. જેને શીખવાડ્યું છે કે, સર્વિસ કમ ફર્સ્ટ
અત્યાર સુધીમાં અનેક કોરોના વોરિયર્સની અનેક કહાની પ્રકાશમાં આવી ચૂકી છે. કોઈ ગર્ભવતી મહિલા ફરજ અદા કરે છે તો કોઈ પોલીસકર્મી પિતા બન્યા હોવા છતાં સંતાનના સ્પર્શનો અભાવ અનુભવે છે. કોઈ હોસ્પિટલમાં દર્દીની સારવાર કરવા ગયેલી દીકરીની ચિંતા કરે છે તો કોઈ દીકરી એના તબીબ મમ્મીની કાયમ ઘરમાં બેસીને રાહ જુવે છે. પરિવારના કોઈ મહિલા કે પુરૂષ જ્યારે આવી આફત આવે ત્યારે ઈમરજન્સી ડ્યૂટીમાં જંગમાં સિપાઈ તહેનાત હોય એમ ફરજ નિભાવતા હોય છે. પણ જ્યારે માતા-પિતા બંને ઈમરજન્સી ડ્યૂટીમાં હોય ત્યારે બંનેને ઘર અને સંતાનની ચિંતા થાય છે. પણ મને ગર્વ છે કે, આ મહામારીની લડાઈમાં મારા પિતા અને માતા બંને કોરોના વોરિયર્સની ટીમમાં રહીને લોકોનાં જીવ બચાવી રહ્યા છે. મારા મમ્મી સૌરાષ્ટ્રની સૌથી મોટી સિવિલ હોસ્પિટલ ગુરૂ ગોવિંદસિંહ હોસ્પિટલમાં નર્સ છે. કોરોના સ્પેશ્યલ યુનિટમાં તે ફરજ અદા કરે છે. એક તરફ તંત્ર લોકોને ઘરમાંથી બહાર નીકળવાની ના પાડે છે એવામાં મમ્મી એમની વચ્ચે જઈને એમના સંપર્કમાં આવીને સેવા કરે છે. હું ગર્વ અનુભવું છું કે, આવી આફત વચ્ચે તે પોતાના પરિવારને મૂકીને લોકસેવા થકી દર્દીઓને સ્વસ્થ કરવા જીવ જોખમમાં મૂકી કામ છે. જ્યારે મારા પિતા કોર્પોરેશનના કર્મચારી છે. તેઓ ક્વોરેન્ટાઈન સેન્ટર સમરસ હોસ્ટેલ જામનગરમાં ડ્યૂટી કરે છે. દરરોજ અહીં આવતા લોકોને એન્ટ્રી રાખવાની એ પણ પોતાની જાતને જોખમમાં મૂકીને. આ બંને મારી દ્રષ્ટિએ એક યોદ્ધાથી કમ નથી. આ પહેલા મારા પપ્પાએ રાશન વિતરણ કીટ આપતી ટીમ સાથે કામ કર્યું હતું. જ્યાં સોશિયલ ડિસ્ટન્સિંગ શું છે એની ખબર નથી એવા વિસ્તારમાં જઈને લોકોની વચ્ચે રહીને એમને એક ટંકના ભોજનની સામગ્રી આપી છે. હવે લોકોના માથે તો લખ્યું નથી હોતું કે, તે નેગેટિવ છે કે પોઝિટિવ.
આ સિવાય પણ પપ્પા જ્યારે ફાયર શાખામાં હતા ત્યારે કુદરતી કેટલીય આફતમાં લોકોના જીવ બચાવ્યા છે. માનવનિર્મિત કેટલીક અસાધારણ ઘટનામાં જ્યાં લોકોનું દિમાંગ કામ કરવાનું બંધ કરે દે એવા કપરા સંજોગોમાં સતત જાગૃત મને એમને કામ કર્યું છે. આ એ સમયની વાત છે જ્યારે ટેકનોલોજી આટલી આધુનિક ન હતી. જામનગરના લાખોટા તળાવમાં કોઈએ આત્મહત્યાની છલાંગ લગાવી છે એવા વાવડ મળતા ત્યારે કોઈ ઑક્સિનજન કિટ કે સ્વિમસુટ ન હતા. જાત મહેનતે તરીને એમના મૃતદેહને પીઠ પર ઊઠાવીને કામ કર્યું છે. પણ જ્યારે આ મહામારીની વાત છે ત્યારે જ્યાં લોકો હાથ મિલાવવાથી ડરે છે અને સંપર્કમાં જતા ફફડે છે એવામાં મમ્મી કોઈ પ્રકારના ડર વગર સર્વિસ ટુ મેન ઈઝ સર્વિસ ટુ ગોડનું સુત્ર સાર્થક પુરવાર કરે છે. મને બંનેની ચિંતા કરતા પહેલા ગર્વ છે કે, તેઓ આવી મહામારીમાં ખરા અર્થમાં ઘર-પરિવાર કરતા ફરજને પ્રાથમિકતા આપીને એક સેવાભાવી કાર્ય કરી રહ્યા છે. આ ઉપરાંત જે લોકો આકરા તાપમાં ઊભા રહીને લોકોને ઘરે રહેવા સમજાવે છે અને માસ્ક પહેરવા અપીલ કરે છે એ તો ખરા લડાયક છે જ. પણ જ્યારે એક સેનાપતિ એમની ટુકડી વિશે વિચારીને યુદ્ધમાં નિર્ણાયક ભૂમિકા ભજવે છે. એમ મારા મમ્મી-પપ્પા એ ટીમનો એક ભાગ હોવા છતા એક જવાબદાર યોદ્ધાની જેમ ફરજ અદા કરે છે. ગર્વ સાથે કહું છું કે, આ મારા પેરેન્ટસ છે. જેને શીખવાડ્યું છે કે, સર્વિસ કમ ફર્સ્ટ
